Op het schilderij Bellenblazende Jongen zien we Léon Koelin-Leenhoff, de onwettige zoon (mogelijk verwekt door Manet) van Manet's toekomstige vrouw, Suzanne Leenhoff. Het schilderij toont hem op 15-jarige leeftijd tijdens het blazen van zeepbellen, een traditioneel symbool voor de kortstondigheid van het leven. Een treffend schilderij voor dit jaar, denk ik.
De donkere achtergrond, de eenvoudige vormen en de ingetogen aard van de compositie heeft een zekere overeenkomst met een werk met dezelfde titel van de 18e eeuwse Franse schilder Jean-Siméon Chardin. De vrije en directe stijl van het geheel, met de duidelijk gedefiniëerde persoon, die nog wordt versterkt door het contrast tussen licht en donker, doet denken aan de genialiteit van grote meesters zoals Murillo en Frans Hals. Tegelijkertijd komen de eigentijdse kleding en de met forse penseelstreken aangebrachte dikke verflagen op het doek overeen met Manets -binnen het realisme passende- overtuiging het moderne leven te schilderen.
Fijne zondag allemaal! Kijk eens naar deze geweldige portretten van de hand van Édouard Manet!