Na het baden

De strandtaferelen van Joaquín Sorolla tonen in de regel een verbazingwekkende visuele verscheidenheid en thematische belangstelling. Toch zijn er weinig voorbeelden in zijn oeuvre die de complexe combinatie van verhaal, artisticiteit, sprankelende penseelvoering en overweldigende illusies door het lichtspel laten zien, zoals in Na het baden. De mise-en-scène is eenvoudig. De personages staan dicht bij de kijker. Twee jonge mensen ontmoeten elkaar op het strand. Zij is net uit het water gekomen, de vochtige plooien van haar bata (badjurk) plakken aan haar jongvolwassen lichaam. Een knoop is losgegaan en terwijl ze hem vastmaakt, lacht ze bedeesd naar de jonge visser (te herkennen aan zijn strohoed) die haar badlaken omhoog houdt. Zijn gehypnotiseerde blik wekt de indruk dat haar charmes niet zonder effect zijn. Kijkers hebben vaak opgemerkt dat zij hem aan de haak heeft geslagen, terwijl hij toch de visser is... 

Het vertelde verhaal is ronduit erotisch, maar ook een beetje geestig in psychologisch opzicht. Maar, verrassend genoeg, totaal niet wellustig. Het licht valt over hen vanaf rechtsboven, wordt weerkaatst door het water (waardoor er blauwe kleuraccenten op haar tenen verschijnen). Dan wordt het door het zand teruggekaatst als schemerlicht, om vervolgens op het badlaken te verschijnen als een symfonie van tinten geel, roze en aquamarijn. De achtergrond is volledig abstract.  

Hoewel de voorstelling een speelse indruk maakt, is hij ontleend aan beroemde kunstwerken.  Het thema van de compositie is identiek aan dat van een beroemd meesterwerk uit de Italiaans renaissance, De Geboorte van Venus van Sandro Botticelli (1445 - 1510). Dat schilderij toont de godin -geboren uit de golven- met begeleiders, waarvan er een een purperen mantel voor haar gereed houdt. Maar  hoewel de jonge Valenciaanse vrouw duidelijk naar het leven is geschilderd, toont de manier waarop zij is afgebeeld overeenkomst met een antiek standbeeld dat Sorolla goed kende uit musea in Rome en Parijs: de Venus Genetrix. Sorolla vond dat standbeeld zo mooi dat hij een afgietsel ervan in zijn tuin in Madrid plaatste. Deze voorbeelden laten Sorolla's vermogen zien om bestaande kunstwerken in zich op te nemen om ze naadloos te integreren in zijn eigen schitterende afbeeldingen van Spanje in het begin van de 20e eeuw. 

-MBB

We presenteren het mooie schilderij van vandaag met dank aan De Hispanic Society of America <3

P.S. Hier zijn acht feiten die iedereen zou moeten kennen over Joaquin Sorolla.