Pioenrozen by Yun Shou-p'ing - 1672 - 28,5 x 43 cm Pioenrozen by Yun Shou-p'ing - 1672 - 28,5 x 43 cm

Pioenrozen

albumblad, inkt en kleuren op papier • 28,5 x 43 cm
  • Yun Shou-p'ing - 1633 - 1690 Yun Shou-p'ing 1672

Yun Shou-p'ing groeide op in een zeer onbemiddeld gezin, waardoor hij (als getalenteerd student) niet kon deelnemen aan de examens voor overheidsfuncties. Desondanks werd hij een toegewijde student. Op achtjarige leeftijd verraste hij zijn ouders al met het schrijven van gedichten over lotusbloemen. Zijn poëzie was ongeremd, zijn kalligrafie was verwant aan die van Ch'u Sui-liang (596-658) en zijn manier van schilderen was levendig. Vandaar dat tijdgenoten zijn vorderingen in de kunst prezen als 'De Drie Volmaaktheden'.

Op jeugdige leeftijd blonk Yun uit in het landschapsschilderen, vooral op de wijze van de klassieken. Toen hij de meester van het landschapsschilderen Wang Hui ontmoette, erkende hij -naar men zegt- hoe voortreffelijk de prestaties van Wang waren. 'In deze kunst is uw kennis en talent ongeëvenaard. Hoezeer ik me ook inspan, ik zal nooit uw niveau bereiken'. Vervolgens gaf Yun het landsschapsschilderen op om zich toe te leggen op de studie van het bloemschilderen, bamboeschilderingen in monochrome inkt, dieren en insecten. Op deze gebieden bestudeerde hij oude en moderne stijlen, waarbij hij vooral vaardig werd in het contourloos schilderen in gewassen inkt en kleur, ontleend aan de stijl van Hsu Ch'ung-ssu (11e eeuw), de kleinzoon van de beroemde bloemenschilder Hsu Hsi. Zo werd Yun befaamd om zijn eigen stijl, die bekend werd als de Ch'ang-chou School.

Dit werk is het tweede blad uit Album met bloemen en landschappen, dat ook schilderingen bevat van Wang Hui. Op dit specifieke blad worden de drie pioenrozen van elkaar onderscheiden door hun kleuren en hun positie. De pioenroos wordt in China beschouwd als de koning der bloemen en staat symbool voor rijkdom en welvaart. De paarsachtig bruine pioenroos gaat enigzins schuil achter bladeren, de donkerrode verheft zich naar boven en de witte buigt zich naar achteren. Schilders vermeden vaak het gebruik van overvloedige rood- en groentinten, omdat ze vreesden te opzichtig over te komen. Yun Shou-p'ing heeft echter een harmonieus evenwicht weten te bereiken en creëerde een smaakvolle kleurimpressie bij het afbeelden van de schoonheid van de bloemen, waarmee hij zijn uitzonderlijke vaardigheid bewees bij het wassen en kleuren.

Is dit geen schitterende kunst?

PS Hier is een selectie van de mooiste bloemen in de kunst. Ik ben er dol op! <3