Ochtendzon

Ik geloof echt dat niemand de eenzaamheid van de mens zo wist weer te geven als hij. Tegelijkertijd zijn zijn schilderijen zo filmisch; misschien dat we er ons daardoor zo mee verbonden voelen. In Ochtendzon kijkt de vrouw, waarvoor Hoppers vrouw Jo model stond, onverstoorbaar en schijnbaar in gedachten verzonken, naar de zon. De kale muur en de hoog boven de straat liggende kamer geven ook de suggestie van de somberheid en eenzaamheid van het onpersoonlijke grootstedelijke leven.

Een groot deel van Hoppers vroege succes kan worden toegeschreven aan Jo, die ook zijn manager was. Rond de tijd dat het paar in 1924 trouwde, waren ze beide over de veertig. Jo, schilder en actrice, was de meer gevestigde naam van de twee. In 1923 was ze uitgenodigd om deel te nemen aan een groepsexpositie van Amerikaanse en Europese kunstenaars in het Brooklyn Museum. Ze spoorde de curatoren aan ook het werk van haar echtgenoot op te nemen. De expositie resulteerde in de eerste museale acquisitie van zijn werk.

Jo was van 1923 tot aan zijn dood in 1967 Hoppers enige vrouwelijke model. Hij beschouwde zijn schilderijen nooit als portretten van haar; hij gebruikte haar als stand-in voor 'alle vrouwen'. Toen hij Ochtendzon schilderde was Jo 69 jaar, maar ze verschijnt sterk geïdealiseerd en jeugdig op het doek.

PS Hier kun je meer lezen over de eenzaamheid in Hoppers kunst en je kunt er een aantal adembenemende schilderijen zien (en hier kun je het beroemde Nighthawks bekijken, in een heleboel grappige memes). ;-)