C.P. Lasteyrie ner de Saillant after Jean-Charles Werner
In het begin van de 19e eeuw werd dankbaar gebruik gemaakt van de uitgebreide collecties van het Muséum national d'histoire naturelle in Parijs door de naturalisten en de illustratoren die zij sinds de dagen van Lodewijk XVI in dienst hadden. Daar het museum zijn eigen dierentuinen had, waren zij in staat hun onderzoek in Parijs te doen zonder te hoeven inschepen voor expedities. De anatomen Étienne Geoffroy Saint-Hilaire (1772-1844) en Frédéric Cuvier (1773-1838) verrichtten hier de observaties voor hun nieuwe atlas der zoogdieren. In dit vierdelige werk bundelden zij hun nauwkeurige, meestal twee pagina's lange beschrijvingen van de verschillende diersoorten. Elk ervan ging vergezeld van een kleurenlithografie die was gemaakt op basis van tekeningen van Jean-Charles Werner (1796-1856). Deze afbeeldingen van dieren tonen ze meestal en profil in staande houding, overeenkomstig de Franse traditie van zoölogische illustraties. Op deze manier leken ze sterk op de in het museum tentoongestelde exemplaren.
Charles Darwin beweerde dat er geen enkel zoogdier bestond dat zo kleurrijk was als de mandril. Zeer sterke seksuele selectie leidde gedurende de evolutie van deze soort tot extreme verschillen in geslachtskenmerken; alleen mannetjes vertonen het heldere blauw en rood op hun snuit en op hun billen, en alleen zij dragen de volle manenpartij.
De lithografie is nog te zien tot 14 augustus 2021 op de tentoonstelling Plants and animals: Atlases of natural history in the age of Linnaeus in het Museum of King Jan III's Palace at Wilanów in Warschau.
PS Hier kun je meer lezen over de kunst van de botanische illustratie!