Hovelingen in een rozentuin. Een dame en twee heren.

Dit werk maakt deel uit van een reeks wandtapijten die werden ontworpen om alle muren van een kamer te bedekken. Zulke reeksen werden in middeleeuwse boedelbeschrijvingen vaak chambres (kamers) genoemd. Mogelijkerwijs werd deze reeks gemaakt voor de Franse koning Karel VII, wiens kleuren wit, rood en groen waren, terwijl een van zijn emblemen de rozeboom was. Een koninklijke connectie is zeer waarschijnlijk, daar de wandtapijten luxueus waren met niet alleen metalen draden in de kleding en de sieraden van de modebewuste hovelingen en hofdames, maar ook in het gebladerte, de knoppen en de bloeiende rozen op de achtergrond. De wevers maakten zulke wandtapijten op basis van geschilderde patronen op ware grootte. Zij moesten elke verschillend gekleurde draad afzonderlijk aanbrengen, waarbij de vuldraden (de inslag) stevig op hun plaats moesten worden gehouden, totdat alle ongeverfde kettingdraden (de schering) bedekt waren. Verscheidene wevers werkten er naast elkaar aan (de gebruikelijke werkwijze). En men werkte tegelijkertijd aan afzonderlijke weefgetouwen aan de verschillende wandtapijen van de set. Desondanks moet de vervaardiging ervan verscheidene jaren hebben gekost. Als ze eenmaal aan de muren van een kasteel of een herenhuis hingen, hadden ze niet alleen de praktische toepassing van isolatie, het tegengaan van binnendringend vocht in de kamer, maar waren ze ook een zichtbaar en verplaatsbaar bewijs van de rijkdom en goede smaak van de eigenaar.