Caravaggio
Obraz ten został prawie na pewno zamówiony w Rzymie przez pierwszego patrona Caravaggia, kardynała Francesco Maria del Monte. Ujęta w uderzająco naturalnej pozie, postać św. Katarzyny została zidentyfikowana jako Fillide Melandroni, słynna kurtyzana tamtych czasów. Bogato ubrana w szaty godne księżniczki i klęcząc na poduszce, patrzy na widza otoczona atrybutami swojego męczeństwa: łamanym kołem, mieczem, którym została ścięta i palmą. Dramatyczne oświetlenie sceny tworzy charakterystyczny dla Caravaggia efekt światłocienia, którego podejście do światła i objętości - widoczne na tym płótnie - miało wywrzeć znaczący wpływ zarówno we Włoszech, jak i w całej Europie. Święta Katarzyna Aleksandryjska była popularną postacią w ikonografii katolickiej. Miała szlachetne pochodzenie i poświęciła się jako chrześcijanka po wizji. W wieku 18 lat stanęła twarzą w twarz z cesarzem rzymskim Maksymusem (prawdopodobnie odnosi się to do Galeriusza Maksymianusa), debatowała z jego pogańskimi filozofami i udało jej się nawrócić wielu z nich na chrześcijaństwo. Uwięziona przez cesarza, nawróciła cesarzową i przywódcę jego armii. Maximus dokonał egzekucji na jej konwertytach (w tym cesarzowej) i nakazał zabić Katarzynę na kolczastym kole. Koło podobno pękło w momencie, gdy Katarzyna go dotknęła. Następnie Maximus kazał jej ściąć głowę. Została patronką bibliotek i bibliotekarzy, a także nauczycieli, archiwistów i wszystkich związanych z mądrością i nauczaniem oraz tych, których utrzymanie zależało od kół. Tradycyjnie za rok jej męczeństwa uważano 305 (rok poważnych prześladowań chrześcijan pod rządami Galeriusza), a jej święto obchodzono 25 listopada. W 1969 roku Kościół, przekonany przytłaczającą opinią historyków, że Katarzyna prawdopodobnie nigdy nie istniała, usunął ją z kalendarza świętych; do 2002 roku, mimo, iż historycy zdania nie zmienili, Kościół zmienił i została ponownie ustanowiona. Jej cechy powinny obejmować piękno, odwagę, dziewictwo i inteligencję.
Do zobaczenia jutro:)