Młody człowiek i śmierć

Na Salonie 1865 Gustave Moreau wystawił obraz w hołdzie malarzowi Théodore Chassériau, który zmarł w 1856 roku w wieku 37 lat. Obaj mężczyźni dobrze się znali, a Moreau bardzo go podziwiał. Około piętnaście lat później podjął tę samą kompozycję na tej akwareli dla Charlesa Hayema, wielkiego kolekcjonera jego prac. W tej wersji dla Hayema ​​format jest bardziej wydłużony. Młody człowiek, którego nogi były krytykowane w 1865 roku za zbyt krótkie, jest szczuplejszy. Moreau przedstawia „cichą i spokojną scenę”. Młody artysta przy wejściu do podziemi zakłada koronę laurową od Apolla. Podąża za nim nie szkielet czy starzec oznaczający Czas, jak pierwotnie przewidywał to Gustave Moreau, ale delikatna postać. Jednak nadal jest to Śmierć „śpiąca w swojej wiecznej obojętności”, dzierżąca miecz i klepsydrę. Unosi się diagonalnie, jej stopy nie dotykają ziemi niczym duch. W liście do Fécamp z 15 lipca 1883 r., poeta Jean Lorrain zwierzył się Moreau: „Jestem absolutnie prześladowany przez akwarele i obrazy Hayema; ostatnie dwa czwartki w jego galerii to dwie najcudowniejsze godziny mojego pobytu w Paryżu”. Tego samego dnia wysłał odręczny sonet „Młody człowiek i śmierć ”, który został opublikowany w 1897 roku w magazynie L'Ombre Ardente. Chwali w nim „tego olśniewającego Adonisa”, który „schodzi lekko po trzech mistycznych stopniach”.