Trwałóść pamięci

Salvador Dalí często opisywał swoje obrazy jako "ręcznie malowane fotografie snów". Ten nadmorski pejzaż ma korzenie w jego rodzinnej Katalonii. Mrówki i topniejące zegary to rozpoznawalne obrazy, które Dalí umieścił w nierozpoznawalnym kontekście lub oddał w niezwykły sposób. Duży, centralny kształt tworzą zdeformowane nos i oko, pochodzące z wyobraźni Dalego, chociaż często bywają interpretowane jako autoportret. Długie rzęsy przypominają insekty. Coś co może być językiem wysuwa się z nosa jak gruby ślimak ze skorupy. Tematem jest tutaj czas, od roztapiających się zegarów do mrówek, oznaczających rozkład. Doprowadzając do doskonałości, to co nazywał "zwykle paraliżującymi sztuczkami, które oszukują oko", Dalí stworzył ten obraz z "jak najbardziej imperialną pasją precyzji", po to aby, jak powiedział "usystematyzować konfuzję i całkowicie zdyskredytować świat realny". Jest tu jednak ukłon w w stronę rzeczywistości: dalekie złote klify, które naprawdę można zobaczyć w rodzinnej Katalonii Dalego.