Tonąca Dziewczyna

Tonąca Dziewczyna (znana też jako Skryte Serca albo Nieważne! Wolę utonąć) to olejno-polimerowy obraz Roya Lichtensteina z 1963 r. Artysta stosuje konwencję komiksu, dymek zawieracjący myśli postaci i kropki, przywołujące efekt zmechanizowanego druku. To jedno z najbardziej reprezentatywnych dzieł ruchu popartu i część stałej kolekcji Muzeum Sztuki Współczesnej od 1971 r. Obraz jest uważany za jedną z najważniejszych prac Lichtensteina, być może na równi z dyptykiem Whaam! z 1963 r. Tonąca Dziewczyna była opisywana jako "majstersztyk melodramy" i stanowi jedno z najwcześniejszych, stworzonych przez tego autora, przedstawień kobiet w tragicznych sytuacjach. Jest to temat do którego Liechtenstein często powracał w połowie lat sześćdziesiątych. Na obrazie widać zapłakaną kobietę we wzburzonym morzu. Sprawia wrażenie zrozpaczonej, można się domyślać, że z powodu romansu. Oznajmia, że woli utonąć niż prosić Brada o pomoc. Jej myśli zostały ujawnione w dymku, który stanowi element narracyjny: "Nieważne! Wolę Utonąć Niż Prosić Brada o Pomoc!". Element narracyjny podkreśla zbanalizowany melodramatyzm, a strona graficzna powtarza stosowany wycześniej przez Lichtensteina motyw malarstwa imitującego masową reprodukcję. Praca została zainspirowana panelem DC Comict z 1962 r., zapożycza również z Wielkiej Fali w Kanagawie Hokkusai oraz od modernistycznych artystów Jean Arp i Joana Miró. To jedna z kilku prac Liechtensteina, na której pojawia się wzmianka o niewidocznym bohaterze imienim Brad. Zarówno elementy graficzne jak i narracyjne zostały poważnie okrojone względem oryginału.