Śpiąca Wenus

Naszą specjalną miesięczną współpracę z Państwowymi Zbiorami Sztuki w Dreźnie kończymy tym absolutnym KLASYKIEM. Obraz jest jednym z najbardziej znanych prac Galerii Obrazów Starych Mistrzów w Dreźnie i jednym z najsłynniejszych dzieł na świecie. Został zlecony Giorgionemu prawdopodobnie przez Girolama Marcella z okazji jego ślubu w 1507 roku. Ukazuje boginię Wenus. Amor, jej stały towarzysz, pierwotnie siedział u stóp bogini, bawiąc się łukiem i strzałami. Stan Kupidyna był jednak tak wątpliwy, że w 1837 roku został zamalowany zielenią łąki (niektóre fragmenty Amora są widoczne na zdjęciach rentgenowskich). Dokument z roku 1525 donosi, że Giorgone zaczął prace nad obrazem, ale ukończył je jego współpracownik, Tycjan. Niestety kondycja obrazu, wielokrotnie konserwowanego w przeszłości, nie pozwala już na rzetelne stwierdzenie, które części zostały namalowane przez którego artystę.

Klient mógł myśleć o łacińskich wierszach weselnych, w których śpiąca Wenus proszona jest o przebudzenie się i dołączenie do uczty weselnej, aby wesprzeć miłość młodej pary. Giorgione nadał wizerunkowi śpiącej bogini wyjątkową harmonijną aurę. Miękkie, faliste linie krajobrazu są kontynuacją konturów jej ciała, przez co z całego obrazu bije arkadyjski spokój.

Miłej niedzieli!

P.S. W sztuce znaleźć można wiele wizerunków bogini miłości. Rzućcie okiem na kilka z nich (w tym także współczesnych!) tutaj.