Walc

Walc to jeden z pierwszych nabistycznych obrazów szwajcarskiego artysty Félixa Vallottona. Ruch Nabistów, który przetrwał bardzo krótko, pomiędzy 1888 a 1900 r., wzywał do nowego duchowego przebudzenia za pomoca sztuki, łącząc wszelkie formy artystycznej ekspresji. Ten obraz przedstawia pary na łyżwach, wirujące w dawnym Palais des glaces na Champs-Élysées w Paryżu. Wierny zasadom nabistów, które wzywały do malarstwa wolnego od realizmu i perspektywy, artysta wyraźnie upraszcza kształty. Valloton położył jednak emfazę na parach, które nadają tańcowi życie, w przeciwieństwie do pojedynczych osób, z których większości nie da się zidentyfikować.

Pary splątane wśród swoich przecinających się orbit i mnogość maleńkich wielokolorowych kropek w przestrzeni wokół nich tworzy nocny bajkowy świat w świetle sztucznego oświetlenia (drobny lodowy pył wzbudzony przez łyżwiarzy i uchwycony przez lampy). Mimo że kompozycja nie porzuciła całkowicie wszystkich sugestii perspektywy, jak czerwona linia balustrady przecinająca prawy górny róg, Vallotton wprowadza do konstrukcji bardzo nowoczesne elementy.

Podobnie jak Degas, Vallotton rozszerza scenę umieszczając niektórych jej bohaterów poza polem widzenia, w szczególności młodą kobietę w prawym dolnym rogu obrazu. Otulona objęciami partnera, którego rękę widać na jej ramieniu, całkowicie i radośnie oddaje się oszałamiającemu tańcowi. W wyraźniej kontrze do skrzącego się światła i falowania walca, postać kobiety wytrawiona jak drzeworyt (i proawdopodobnie nim inspirowana) dodaje scenie radości życia.