Cykliniarze

Ten namalowany w 1875 roku obraz ilustruje nieustanne zainteresowanie Caillebotte’a perspektywą i życiem codziennym. W przedstawionej scenie widz stoi nad trzema robotnikami, którzy na klęczkach wiórują drewnianą podłogę burżuazyjnego mieszkania - obecnie uważa się, że jest to studio Caillebotte’a przy rue de Miromesnil 77 w 8 Dystrykcie Paryża. Okno w tle stanowi źródło naturalnego światła. Robotnicy przedstawieni są bez koszul, z głowami pochylonymi w sugestii konwersacji. Jest to jeden z pierwszych obrazów przedstawiających miejską klasę robotniczą. Powtarza się w nim motyw zwojów, od drewnianych strugów, przez wzór na kutej kracie okiennej, po wygięte plecy i ramiona pracujących mężczyzn. Powtarzalność obrazu, z trzema mężczyznami, którzy w podobnych pozach zajmują się różnymi aspektami tej samej czynności, przywołuje na myśl współczesnego Caillebotte’owi Edgara Degasa. Pomimo wysiłku, jaki Caillebotte włożył w stworzenie tego obrazu, został on odrzucony przez najbardziej prestiżowa francuską wystawę, Salon, w 1875 roku. Przedstawienie członków klasy robotniczej przy pracy, nie w pełni ubranych, zszokowało jurorów, którzy uznali je za „wulgarny temat”.