Pocałunek

Ten obraz przekazuje główne założenia epoki włoskiego romantyzmu i ducha okresu zjednoczenia Włoch. Obraz zamówił Alfonso Maria Visconti di Saliceto, a następnie oddane do Pinacoteca di Brera po jego śmierci. Dzieło prezentuje średniowieczną parę w momencie pocałunku. Jest to jedna z najbardziej przepełnionych pasją i namiętnością prac, które ukazują pocałunek, w historii zachodniej sztuki. Kobieta odchyla się do tyłu, w momencie gdy mężczyzna ustawia swoją lewą nogę w taki sposób, by móc ją wesprzeć, opierając ją o stopień tak, jakby miał w każdym momencie odejść. Para, mimo tego że znajduje się w centrum obrazu, nie jest w rzeczywistości uznawana przez autora za centrum całej kompozycji. Umieszczony po lewej stronie obrazu cień ma dawać wrażenie uczucia niebezpieczeństwa i spisku. 

Obraz ten został uznany za symbol włoskiego romantyzmu, gdyż obejmuje wiele z jego głównych założeń. Powierzchownie patrząc, stanowi przedstawienie pełnego pasji pocałunku, zgodnie z zasadami tej epoki. W związku z tym podkreśla głębię uczuć potężniejszą od racjonalnego myślenia, co z kolei prezentuje reintrepretację średniowiecza w patriotycznym i nostalgicznym tonie. Na głębszym poziomie dzieło zdaje się ukazywać ducha okresu zjednoczenia Włoch. Błękitna suknia kobiety symbolizuje Francję, która w 1859 roku (w tym samym, w którym powstał prezentowany obraz) zawarła sojusz z Królestwem Sardynii, co pozwoliło w późniejszych latach ujednolicić wiele stanów półwyspu w jedno nowe Królestwo Włoch. 

Jutro będziemy obchodzić nie tylko walentynki, a także pierwszy dzień naszej współpracy z Muzeum Sztuki Uniwersytetu Indiana - w związku z tym przygotowaliśmy dla Was coś wyjątkowego.

Do zobaczenia!