Chateau Noir

Na zboczu wzgórza w pobliżu kamieniołomu Bibèmus stał stary wiejski dom znany jako Château Noir (1900 - 1904). Jego nazwa, "czarny dwór", może odnosić się do poprzedniego koloru elewacji. Cézanne zaczął malować w tej okolicy około roku 1900, odnajdując tu liczne motywy w gęstym lesie na terenie posiadłości (np. Drzewa i skały w parku Château Noir, ok. 1904). Dom, w swym podupadłym odosobnieniu oraz sprawiający wrażenie ruiny, stał się inspiracją dla niektórych z najbardziej przerażających obrazów artysty. Tajemnicza budowla widoczna na obrazie jest na wpół ukryta za sosnami, które, podobnie jak skały z Bibèmus, prawie zasłaniają niebo. Nasycona paleta barw Cézanne'a - ciemne zielenie, błękity i ochry - sprawia, że scena nabiera jeszcze większej mocy. Ponure, zamknięte przestrzenie obrazów Château Noir i kamieniołomu Bibèmus należą do jego najbardziej emocjonalnie głębokich obrazów i wskazują na zdecydowaną melancholię, która przenika twórczość Cézanne'a w ostatniej dekadzie jego życia. W tym czasie, cierpiący na cukrzycę, artysta zaczął już obsesyjnie myśleć o własnej śmiertelości.