Sąd Parysa

Rubens ukończył szereg prac o tym samym tytule, z których najbardziej godne uwagi są te, które ukończył w 1636 i 1638 roku. Ilustrują one jego idealną formę kobiecego ciała o pełnych kształtach. Wersja z 1638 r. uważana jest za ostatnie dzieło stworzone przez Rubensa, gdyż w tym czasie chorował na podagrę, która doprowadziła do jego śmierci w roku 1640. Jako wzór dla postaci kobiecych posłużył się swoją młodziutką narzeczoną, którą w 1630 r. poślubił, 16-letnia wówczas dziewczyna, często służyła jako jego wyidealizowana wersja kobiecego ciała. Obraz powstał na zamówienie brata króla Hiszpanii Filipa IV. Po śmierci brata król uznał obraz za nieskromny i nakazał go spalić. Na szczęście zmarł, zanim obraz mógł zostać spalony, obecnie wisi w Museo del Prado w Madrycie w Hiszpanii.