Festiwal kwiatów: dzień św. Anity

Rivera spędził burzliwe lata rewolucji meksykańskiej (1910–20) malując i podróżując po Europie. Po powrocie do ojczyzny w 1921 r. wywyższył rdzennych mieszkańców Meksyku i ich tradycje, czyniąc z nich główny temat swojej pracy. Jak później wspominał: „Powrót do domu wywołał we mnie radość estetyczną, której nie sposób opisać... Wszędzie widziałem potencjalne arcydzieło - w tłumach, na rynkach, na festiwalach, w maszerujących batalionach, robotnikach w warsztatach, polach - w każdej błyszczącej twarzy, w każdym promiennym dziecku ”. W trakcie swojej kariery artystycznej Rivera starał się rozwijać sztukę o narodowej tożsamości, która służyłaby ludowi meksykańskiemu. Postacie i kwiaty wna obrazie Festiwal kwiatów: dzień św. Anity są ciasno zestawione i zajmują całą przestrzeń na płótnie; sugerując jedność, poczucie nieskończonej obfitości i uznanie dla tych, którzy zbierają takie piękno. Stylizowane rysy twarzy postaci w tle odzwierciedlają fascynację Rivery rzeźbą prekolumbijską, której był zapalonym kolekcjonerem. Odważne kolory wyskakują z płótna w fantastycznej, świetnie zdefiniowanej kolejności, być może w celu kontrastowania z politycznym nieładem w tym czasie w kraju. Rivera często ubolewał nad sztywnością i obojętnością społeczeństwa wyższej klasy na zwykłych ludzi. Poprzez Festiwal kwiatów: dzień św. Anity Diego Rivera świętuje zamiłowanie do meksykańskich tradycji i życia rolniczego w genialnym pokazie nie tylko kolorów, ale także odniesień historycznych. Nikt nie ukrywa swoich poglądów - osobistych ani politycznych - Rivera łączy swoją duchowość z postawami kulturowymi, które ukształtowały jego życie. Pomimo swoich zmagań w kwestiach komunistycznych i kontrowersyjnego projektu muralu Rockefellera, który nadał mu niesławę, Diego Rivera pozostał jednym z największych artystów epoki modernistycznej.