Edward Burne-Jones
Najczęstszą pretekstem wyjątkowo dramatycznej i dynamicznej konstrukcji, była legenda o św. Jerzym, która zainspirowała Edwarda Burne-Jonesa typowo liryczną odpowiedzią. Ten obraz przedstawia widzowi coś na kształt snu. Rycerz jest wystarczająco silny, utrzymując pewnie swojego zwierzęcego (choć niedożywionego) wroga, lecz ten św. Jerzy jest wytworem umysłu. Rozmazane sfumato form - Burne-Jones doskonali wciąż kruchy sposób - i elegancja postawy zachęca bardziej do zadumy, niż do niepokoju. Burne-Jones był najmniej ideologicznym z okresu przedrafaelitów, a jednocześnie najtrwalszym, zawsze utrzymującym wiarę w księżycowym świecie bezkrwawych dziewcząt i hermafrodyckich świętych; Henry James nazwał Burne-Jonesa typem „bladym, chorowitym i słabym”. Bez postępów angielski artysta nienawidził impresjonistów, preferując ich symbolicznych rówieśników, których podziwiał i na których miał duży wpływ.
Dzięki Bogu nadchodzi weekend.