Wasilij Wierieszczagin był uzdolnionym artystą i wybitnym członkiem rosyjskiej inteligencji dziewiętnastego wieku. Przez ponad 10 lat wybierał się w dalekie i długie podróże, odwiedzając wiele egzotycznych krain. Jego dzieła sztuki stanowią kronikę imponującego życia i wypraw jednego z największych mistrzów pędzla malarstwa orientalnego.
W 1874 roku Wierieszczagin wraz z żoną wyruszył na dwuletnią wyprawę do Indii, aby zebrać materiały etnograficzne, które wykorzystał do tworzenia serii studiów subkontynentu indyjskiego. Była to niebezpieczna podróż przez głębokie doliny i glacjalne warunki Himalajów. Dzisiejsza kompozycja szczegółowo przedstawia pokryty śniegiem główny wierzchołek najwyższego na świecie łańcucha górskiego. Stonowane brązy na zacienionym pierwszym planie przypominają widzom o opustoszałych wzgórzach tego wielkiego pasma górskiego, widzianego przez nielicznych.
Para przemierzała ten region na grzbietach koni i byków, czasem pieszo. Po drodze musieli zmierzyć się z niebezpiecznymi dzikimi zwierzętami, ujemną temperaturą w Himalajach i byciem bliskimi utonięcia, ale nic nie mogło zniszczyć entuzjazmu Wierieszczagina. Cykl z Indii zawiera kilka studiów przełęczy górskich, rdzennych mieszkańców, świątyń, życia kulturalnego i architektury, uchwyconych realistycznie, z dbałością o każdy szczegół.
– Maya Tola
P.S. Indie są ogromnym i zachwycającym krajem, nic dziwnego więc, że Wierieszczagin był nimi oczarowany. Tutaj możecie zobaczyć ich część i poczytać o patronacie artystycznym Akbara Wielkiego.