Prawda

Henri Fantin-Latour zyskał rozgłos w epoce impresjonizmu, do czego przyczyniły się jego osobiste i zawodowe związki z tą grupą. Wolał jednak wystawiać na Salonach niż z impresjonistami i, w przeciwieństwie do Claude'a Moneta czy Pierre'a-Auguste'a Renoira, rzadko malował w plenerze. Na początku lat 60. XIX wieku Fantin-Latour tworzył trzy gatunki malarstwa, które podtrzymywały jego karierę: portrety, martwe natury i sceny wyobrażeniowe lub mitologiczne. Portrety na zamówienie oraz martwe natury z kwiatami i owocami były niezbędne do utrzymania Fantin-Latour'a, a on sam zyskał ważną klientelę w Anglii. Największą uwagę krytyków Fantin-Latour zdobył jednak za serię ambitnych portretów grupowych, na których widniało wielu najbardziej znanych artystów, pisarzy i muzyków tamtych czasów. Jego pomysłowe prace były często inspirowane jego wielką miłością do muzyki, co widać na kilku jego obrazach, które są oparte na operach Richarda Wagnera.