Toaleta

Temat kobiety w toalecie, pretekst do namalowania aktu, był nadal bardzo powszechny w XX wieku. Tak jak przed nim Degas ze swoimi pastelami, Bonnard wybrał wyrafinowaną kompozycję, aby przedstawić swoją nowoczesną Suzanne zaskoczoną w kąpieli, wcieloną przez Marthe, jego towarzyszkę i jedyną modelkę, tutaj pokazaną jednocześnie z tyłu i z przodu dzięki odbiciu w lustrze. To akcesorium umożliwiło malarzowi zabawę w kadrowanie ciała ukazanego w widoku z trzech czwartych i przeciętego na pół pionowo przez lustro. Aby zaakcentować utratę odniesień przestrzennych, mnoży kolorowe powierzchnie: ściany pokryte tapetą, drzwi i szczeliny. Wzrok widza zostaje w ten sposób złapany w wąskim klaustrofobicznym świecie, którego granice przesuwa gra refleksów i przeciętych ekranów, pośród których stoi naga kobieta. Znaczenie wystroju oraz obecność uciętych lub zniekształconych elementów, takich jak okazjonalny stolik, na którym stoi obraz, pchają kompozycję w stronę dekoracyjnej abstrakcji charakterystycznej dla tego okresu w karierze Bonnarda. Mieszkając przez większą część roku w swoim domu w Le Cannet na Lazurowym Wybrzeżu, starał się uchwycić światło południa Francji perłowymi plamami koloru rozmazującymi kształty. Daleki od fotograficznego realizmu, ten uchwycony w pełnym świetle akt promieniuje pięknem, zmysłowością i pełnią. Jednak retuszowany przez artystę w latach 1914-1921 obraz powstał w okresie zwątpienia i poszukiwań duszy: po kubistycznej fali w Paryżu Bonnard chciał wrócić do podstaw malarstwa i skoncentrować się na rysunku, wyrazie objętości i masy oraz równowagi form, nie zapominając o emocjonalnym wymiarze koloru.