Punu or Lumbo peoples (?), Ngounié River area, Gabon
Przez trzy następne poniedziałki będziemy mieli zaszczyt prezentować Wam eksponaty z kolekcji Indiana University Art Museum. Dziś mamy dla Was coś specjalnego - instrument muzyczny. Jeszcze nigdy nie prezentowaliśmy instrumentów w DailyArt. Mamy nadzieję, że Wam się spodoba!
W przeciwieństwie do wielu afrykańskim instrumentów muzycznych, które często są prawie nie wykończone, ten jest ucieleśnieniem wyrafinowania, gracji i wysublimowania, niezrównanego w swoim gatunku. Główna część instrumentu i cienkie kołeczki, do których przyczepione są struny są gładkie i nie noszą śladów narzędzi. Najbardziej jednak zwraca uwagę starannie wyrzeźbiona głowa, z pogodną twarzą i elegancką fryzurą, przypominająca regionalne maski. Podobnie jak one, twarz ma delikatne rysy, oddające ideał kobiecego piękna: zaokrąglone czoło, łukowane brwi, oczy w kształcie ziaren kawy, mały nos, pełne usta i małą spiczastą brodę. Analiza kolorystyczna ujawnia ślady kaolin, drobnej, białej gliny używanej w charakterze pigmentu na maskach na całym obszarze Afryki Subsaharyjskiej. Na tym obszarze maski o białych twarzach były początkowo związane z obrzędami pogrzebowymi; uważano, że ucieleśniają dusze umarłych. Nie wiemy, czy głowa na instrumencie ma służyć czemuś poza dodaniem mu urody, wartości (wprawna rzeźba z pewnością podniosła cenę) i ostatecznie prestiżu. Choć często nazywany harfą, instrument jest w rzeczywistości pluriarc lub rodzajem lutni.
Unikalny dla Afryki, pluriarc wyróżnia posiadanie wielu gryfów połączonych z jednym pudłem. Każdy gryf trzyma pojedynczą strunę. Zmiana długości i zakrzywienia gryfów pozwala na wydobywanie ze struny różnych dźwięków, przy potrącaniu ale elestyczność gryfów powoduje, że instrument słabo trzyma strój. W Gabonie, harfy i podobne instrumenty są tradycyjnie używane na uroczystościach związanych ze społecznymi i religinymi obrzędami ezoterycznymi i leczniczymi.