Dzień Bogów

Kiedy Gauguin wrócił do Francji w 1893 r., większość czasu spędził w Paryżu, promując swoją pracę, pisząc i ilustrując Noa Noa, fabularyzowany opis jego doświadczeń na Haiti. Dzień Bogów (Mahana No Atua), jeden z niewielu obrazów, które Gauguin ukończył w tym czasie, jest mocno związany z jego literackim przedsięwzięciem. Rozgrywająca się w haitańskim, nadmorskim pejzażu kompozycja, podzielona jest na trzy poziome pasy. Na najwyższym, przed wysoką rzeźbą wyspiarze przeprowadzają rytuał.

Jak wiele figur na stworzonych przez Gauguina obrazach z Haiti, monumentalna rzeźba nie ma związku z lokalną religią ale pochodzi z fotografii przedstawiającej rzeźbione reliefy z buddyjskiego kompleksu świątynnego na Borobudur (Jawie). W środkowym pasie, znajdują trzy symetrycznie umiejscowione na różowym tle postaci w pozach, które prawdopodobnie reprezentują narodziny, życie i śmierć. Kobieta w środku, widocznie połączona z rzeźbą na górze, przypomina inne przedstawienia haitańskich kobiet, które jak sugerował Gauguin, są odpowiednikami chrześcijańskiej Ewy w raju. Dolny pas kompozycji, przypomina błyszczące, kontrastujące refleksy na wodzie. Postimpresjonistyczny styl Gauguina, definiowany przez coraz rzadsze przedstawienia realnych przedmiotów i ekspresyjne użycie płaskich, falujących kształtów w żywych kolorach, miał wpływ na wielu malarzy abstrakcyjnych tworzącyna na początku XX wieku.