The Eternal Feminine (Odwieczna kobiecość)

Akt odgrywał ważną rolę w sztuce Paula Cézanne'a w całej jego karierze. Jednak, paradoksalnie dla artysty, który zwykle tworzył z natury, rzadko korzystał on z nagich modelek w swoim procesie twórczym: podobno nie czuł się swobodnie w obecności nagich, pozujących kobiet. „Maluję martwe natury” - powiedział kiedyś Renoir'owi - „przerażają mnie kobiety modelki”.  Cezanne zadawalał się więc studiowaniem prac wcześniejszych artystów i korzystaniem z rysunków nagich kobiet, które wykonał w szkole artystycznej w Paryżu.  Znaczenie tego enigmatycznego obrazu nie jest jasne i znane jest pod kilkoma tytułami.  Kobieta zostaje skonfrontowana ze swoimi wielbicielami- przedstawicielami różnych zawodów i dziedzin sztuki;  w tym z biskupem z mitrą na głowie, którego podziw wydaje się nachalny i nieco agresywny.  Malarz, czasem identyfikowany jako Eugène Delacroix, stoi przy sztaludze malując tę scenę. Zaś łysą postacią na dole obrazu może być sam Cézanne.  Nie wiadomo czy modelka sama zachęca ich do takiego aktu uwielbienia, czy biernie go akceptuje, czy też jest wręcz więźniem tego kultu.  Podobnie jak w wielu innych aktach Cézanne'a, twarz kobiety pozostaje niekreślona, z wyjątkiem czerwonych oczodołów.  Około 1877 roku Cézanne zaczął używać widocznych tu równoległych, ukośnych pociągnięć pędzla, aby narzucić porządek i ujednolicić powierzchnię obrazu.