Przyjaciółki

W swoich późniejszych pracach Klimt szczególnie często zajmuje się tematem homoseksualnej miłości. Na tym obrazie ciała kobiet sprawiają wrażenienie niematerialnych. Tło rozmywa się w dekoracyjną, wzorzystą przestrzeń. Przejmowanie przez Klimta orientalnych ornamentów osiągnęło szczyt w 1917 r., na obrazach takich jak Przyjaciółki. Oczywiście, wizualne zapożyczenia, stanowiące filar wcześniejszych zamówień, nie były niczym nowym dla artysty, podobnie jak sztuka japońska. Przez cały okres mozaikowy eksplorował niepewną relację postaci/tła podobną do tej na japonskich drzeworytach ale jego uporczywa wierność trójwymiarowym przedstawieniom, nigdy nie pozwoliła mu osiągnąć całkowicie płaskich planów. Jeśli chodzi o tematykę, oczywiście Przyjaciółki stanowią wersję lesbijskiej metaforyki, powracającej w pracach Klimta od czasu Węży wodnych. Jednak swiat, w którym zanurzone są Przyjaciółki wydaje się bardziej swobodnym miejscem niż ten z Węży Wodnych, postaci są też znacznie swobodniejsze. Mimo surrealistycznej przestrzeni płótna, jest oczywiste, że ta para nie zasiedla wodnych głębin ale żyje na powierzchni, oddychając prawdziwym powietrzem. Twarze obu postaci są widoczne, angażując widza emocjonalnie. Uczucie pomiędzy nimi ma w sobie mniej z namiętności a więcej z czułego przywiązania, a "nienaturalny" związek homoseksualny nabiera tutaj nieuniknioności yin i yang. Dualizm wyrażony w wyglądzie obu postaci - jednej ubranej i jednej nagiej - poprzez ptaki, które je otaczają. Po lewej stronie jest fantastyczny feniks, symbol regeneracji, zaś po prawej mamy nieuniknione siły przeznaczenia, kruka i złego, czerwonookiego łabędzia. Przyjaciółki stają się więc symbolami wiecznej ludzkiej walki; parą, której sytuacja jest odległa od niezwykłości, nabiera archetypicznej głębi.

Dedykujemy to dzieło naszym przyjaciołkom, Ali i Dominice.

Więcej miłości. Mniej nienawiści #MiłośćZwycięża