Pieter Bruegel the Elder
Cześć! W tym miesiącu przez kolejne pięć niedziel będziemy prezentować arcydzieła z Kunsthistorisches Museum w Wiedniu. Powinniście wiedzieć, że jest to jedno z największych muzeów na świecie, ze wspaniałą kolekcją i fantastyczną historią. Jesteśmy bardzo dumni, że taka placówka zdecydowała się na współpracę z nami! : ) Miłej kontemplacji!
Bruegel stworzył wirtuozerską strukturę przedstawiając wiejską uroczystość. Długi, zatłoczony stół bankietowy tworzy przekątną na której oparte są wszystkie postacie w kompozycji. Z zewnątrz, gdzie jeszcze majaczy światło dzienne, inni goście napływają do pokoju. Jeden z graczy na dudach zwraca naszą uwagę na front sceny - muzyk z ciekawością spogląda na serwowany, skromny posiłek. Tam dwaj pomocnicy używają drzwi zdjętych z zawiasów do przenoszenia naczyń. Nieopodal, kelner wlewający piwo do poręczniejszych dzbanków i dziecko jedzące z boku, zamykają przód obrazu.
Jeśli podążymy za postacią na końcu stołu, podającą naczynia gościom weselnym, dotrzemy do prawdziwej bohaterki dzieła - panny młodej. Siedzi ona w milczeniu przed kawałkiem zielonej tkaniny, która została zawieszona wraz z papierową koroną na jej cześć na słomianej ścianie. Zgodnie z flamandzkim zwyczajem, pannie młodej nie wolno było uczestniczyć w uroczystościach aż do wieczora, nie wolno było jej również wcześniej niczego jeść ani mówić.
Niestety nic nie wiadomo na temat zlecenia dotyczącego tej pracy, która prawdopodobnie jest najbardziej znaną Bruegel'a. Gdybyśmy mieli jakiekolwiek informacje, mogłoby to pomóc w rozwiązaniu dylematu - czy obraz ma być kartykaturą, czy raczej ma nieść moralizatorskie przesłanie. Badacze Bruegel'a w Wiedniu zgadzają się natomiast, że większość dotychczasowych propozycji interpretacyjnych nie ujawniła prawdziwego znaczenia obrazu. Próbowano na przykład połączyć duże buty z niemieckim wyrażeniem „auf großem Fuß leben” (żyć w wielkim stylu) lub odczytać dwuczęściową koronę ślubną panny młodej jako oznakę ciąży. O wiele bardziej zgodne z humanistycznym podejściem samego Bruegel'a jest postrzeganie obrazu jako neutralnej obserwacji bez żadnych dalszych zamiarów. Wybór tematu nie był niczym nowym w historii holenderskiej grafiki i malarstwa, ale nigdy wcześniej nie był podejmowany z taką gęstością kompozycji i motywu.
W tym roku Kunsthistorisches Museum obchodzi 125 rocznicę; w 1891 r. cesarz Franciszek Józef formalnie otworzył muzeum. Dzisiejszego Breugel'a można zobaczyć na wystawie „Celebration!”.