Édouard Manet
Dziś jest nasza ostatnia niedziela z kolekcją Muzeum J. Paula Getty'ego. Mam nadzieję, że podobał się Wam temat tego miesiąca :) W najbliższą niedzielę zaprezentujemy kolekcję Kunstmuseum w Bernie :) Tymczasem, oto historia dzisiejszego Maneta. Bawcie się dobrze!
Elegancka młoda kobieta, w dziennej sukience w kwiaty, trzyma parasol na tle bujnej roślinności. Patrzy prosto przed siebie, obraz spokoju i zdynstansowania, nawet jeśli wydaje się być ona w pełni świadoma, pełnego podziwu, spojrzenia widza. Portret ten, przedstawiający ambitną paryską aktorkę- Jeanne Demarsy jako ucieleśnienie wiosny, zadebiutował na ostatniej dużej publicznej wystawie za życia Maneta - Salonie Paryskim w 1882 roku. Przez ponad dwie dekady obrazy Maneta były odrzucane przez Salon lub spotykały się z kontrowersjami; Wiosna była najbardziej nieskalanym sukcesem jego kariery w Salonie- kariery, która zakończyła się tragicznie rok później, gdy Manet zmarł z przyczyn związanych z kiłą.
Wiosna, przemawiająca do krytyków przede wszystkim ze względu na urok Jeanne, zaprezentowała także mistrzostwo warsztatu Maneta. Obraz prezentuje cudowną gamę pociągnięć pędzla- od cienkich i delikatnych kwiatowych akcentów na sukience, po gładkie muśnięcia twarzy Jeanne i szerokie, przypominające szkic, pociągnięcia tła. Zmysłowość i jasna, żywa paleta przywołują na myśl przyjemność pory roku, którą celebruje. Podczas komponowania Wiosny Manet miał na uwadze zarówno najnowsze trendy w modzie, jak i stare tradycje artystyczne. Jako zapalony koneser kobiecej mody sam skomponował kreację Jeanne, przeszukując pracownie krawieckie i kapelusznicze. Umieszczając swoją modelkę w studio, odwołał się jednak do konwencji portretowych wczesnego włoskiego renesansu, przedstawiając ją do połowy długości, z profilu i na tle zieleni. Będąc czymś więcej niż tylko efemeryczną „modową ilustracją”, archetypowa Wiosna Maneta była postrzegana jako ilustracja czasów, podsumowująca nowoczesną epokę poprzez postać pięknej Parisienne.