Dziewczęcy pokaz

Po zakończeniu nauki na uniwersytecie, Hopper w swoich aktach przedstawiał wyłącznie kobiety. W przeciwieństwie do poprzedzających go artystów, którzy malowali kobiety nago w celu wychwalania ich formy i erotyzmu, Hopper pokazuje kobiety samotne, mentalnie obnażone. Jedynym zuchwałym wyjątkiem jest Dziewczęcy pokaz, w którym rudowłosa królowa striptizu kroczy pewnie przez scenę przy akompaniamencie muzyków w dole. Dziewczęcy pokaz został zainspirowany wizytą Hoppera na burleskowym show kilka dni wcześniej. Żona Hoppera, jak zazwyczaj, pozowała do obrazu i zanotowała wtedy w swoim pamiętniku: „Ed zaczyna nowe płótno - burleskową królową podczas striptizu - a ja pozuję bez skrawka ubrania przed kuchenką, w szpilkach i tanecznej pozie”.

Jo pozowała do wszystkich obrazów Hoppera. Razem z nim również wymyślała nazwy i historie obrazów. W ten sposób odegrała kluczową rolę w bogatym świecie wyobraźni artysty, pomagając mu w przekształceniu jej wizerunku w jedną z jego fantazji. Jako była aktorka, Jo umożliwiła Edwardowi funkcjonowanie jako reżyser, dając ulubionej aktorce kolejne role do odegrania. Pomagała mu również w zakupie dokładnie takich rekwizytów, jakich potrzebował do swoich obrazów. Jo, w zależności od potrzeby, grała młodą lub starą, uwodzicielską lub obojętną. Erotyzm Dziewczęcego pokazu, ukazującego bruleskową striptizerkę ze stożkowymi piersiami i jaskrawoczerwonymi sutkami, droczącą się z publicznością machając już zdjętą niebieską szatą, jest zarówno oczywisty, jak i zamierzony. Wstępne szkice pokazują, w jaki sposób Hopper przekształcił drobną formę i wiek Jo w tę wysoką, namiętną rudowłosą kobietę. Hopper, który musiał identyfikować się z męską widownią, pokazuje tę kobietę jako wielce pożądaną, ale nietykalną - taką, którą można tylko obserwować z daleka.

Zapytany, dlaczego wybierał te, a nie inne tematy swoich prac, Hopper odpowiedział: „Nie wiem dokładnie. Chyba czuję, że dane tematy są najlepszym medium do syntezy wewnętrznego doświadczenia. Wielka sztuka jest zewnętrznym wyrazem życia wewnętrznego w artyście, a to życie wewnętrzne zaowocuje jego osobistą wizją świata… Życie wewnętrzne człowieka jest ogromną i różnorodną krainą”.