Parmigianino
Inspiracją tego obrazu mogła być rzeźba, którą ten włoski malarz manieryzmu-Parmigianino (Francesco Mazzola) mógł widzieć w 1530 roku w kolekcji Grimani w Wenecji. Obraz przedstawia Erosa (zwanego także Amorem lub Kupidynem) w rzeźbiarskiej pozie. Temat obrazu zaczerpnięty jest prawdopodobnie z późnych starożytnych motywów, w których Eros (miłość), Himeros (pożądanie) i Pothos (tęsknota) tworzą erotyczną triadę. W czasach renesansu role ich zostały na nowo zdefiniowane jako niebiańska i ziemska miłość. Parmigianino komentuje trudność wyboru między tymi dwoma formami miłości.
Obraz pojawia się w inwentarzu Francesco Baiardo z Parmy, który był przyjacielem i patronem Parmigianino. Późnorenesansowy biograf artystów, Giorgio Vasari pisze, że to Baiardo zamówił Cupido che fabbrica di sua mano un arco. Obraz odziedziczył następnie Marcantonio Cavalca, a jeszcze później trafił on do Antonio Péreza, sekretarza stanu Filipa II Habsburga, który zabrał go ze sobą do Hiszpanii. W 1579 roku Pérez popadł w niełaskę i był zmuszony sprzedać obraz posłowi Rudolfa II- Świętego Cesarza Rzymskiego. Sprzedaż została jednak zablokowana przez hiszpański tron, potem zaś obraz został zakupiony i trafił do Pragi w 1603 r. wraz z Jowiszem i Io i Porwaniem Ganimedesa Correggia. W roku 1631 został przetransferowany do wiedeńskiego Schatzkammer.