John William Waterhouse
Echo, ukarana przez boginię za ciągłe gadanie, została skazana na powtarzanie słów innych. Zakochana w Narcyzie, który był synem bóstwa rzecznego Kefisosa i nimfy Liriope, próbowała zdobyć jego miłość posługując się fragmentami jego własnej mowy, ale on odrzucił jej zaloty. Zarówno mężczyźni, jak i kobiety kochali się w pięknym Narcyzie, ale on nie odwzajemniał niczyich uczuć.
Bogini zemsty o imieniu Nemezis zauważyła jego zachowanie i pewnego dnia zwabiła Narcyza nad rzekę, gdzie zakochał się we własnym odbiciu. I oto mamy tę scenę - Echo patrzy na Narcyza, który spogląda na swoje odbicie, nie mogąc oderwać się od ulotnego piękna swojej twarzy. Wkrótce ta niemożność dotknięcia, bliskości i wyrażenia miłości do niematerialnego przedmiotu, prowadzi Narcyza do szaleństwa. Echo, nie mogąc wypowiedzieć własnych słów, swoim głosem powtarza tylko ostatnie słowa Narcyza. Narcyz zaś w swoim szaleństwie umiera, uderzając się w piersi. Podczas gdy przygotowywany jest stos, ciało Narcyza znika. Na jego miejscu pojawia się piękny kwiat - narcyz.
Ta słynna historia została opowiedziana w Metamorfozach Owidiusza.
Waterhouse, który był współczesny Monetowi i Van Goghowi, nie szukał alternatywnych środków wyrazu; zamiast tego ściśle przestrzegał klasycznych tematów i technik. Podczas gdy Monet badał przestrzeń i kolor, oraz tworzył swoje pierwsze wszechstronne kompozycje lilii wodnych w Giverny, Waterhouse po prostu używał tego medium do opowiadania ulubionych historii.
Pomóż nam i przekaż darowiznę, abyśmy mogli wydać nową wersję DailyArt tej jesieni: http://support.getdailyart.com