Eva Frankfurther
Eva Frankfurther urodziła się w zasymilowanej rodzinie żydowskiejw Berlinie w 1930 roku. Do Angli trafiła w 1939 jako dziecko-uchodźca. Po wojnie studiowała w Szkole Sztuki Św. Marcina (1946-1951), gdzie zapoznała Frank'a Auberbach'a oraz Leon'a Kossoff'a. Po ukończeniu szkoły, już bez złudzeń co do kręgów artystycznych, była zdeterminowana by żyć niezależnie -w nocy pracowała na zmywaku w Lyons Corner House na Piccadilly, a malowała za dnia. Ze swoją różnorodną klienelą, do której zaliczali się robotnicy o przeróżnym pochodzeniu, Lyons dostarczał jej "nieograniczony materiał na temat ludzkich żyć" - wystarczająco tematów do pracy na następne 5 lat. Te pionierskie portrety nowej populacji emigrantów pełnią także funcję dokumentalną, upamiętniając początki nowej multikulturowej Wielkiej Brytanii. "Imigrancji z Zachodnich Indii, Irlandczycy, Cypryjczycy i Pakistańczycy czy Anglicy którym fortuna przeszła koło nosa, to ludzie z którymi żyłam i wśród których poznałam najbliższych przyjaciół", pisała.
Frankfurther ujmuje Kelnerki z Indii Zachodnich z empatią i godnością, skupiając się na twarzach i postawach kobiet, stosując luźne pociągnięcia pędzlem i suchą farbę, nałożoną oszczędnie. Chociaż nie uśmiechają się ani nie nawiązują kontaktu z widzem, różowe tło jest typowe dla palety „kobiecej”, która wskazuje na instynktowną sympatię artystki dla kobiet. Kompozycja jest starannie ułożona, tak aby obie kobiety odzwierciedlały się nawzajem, co sugeruje bliski związek osobisty i zawodowy między nimi. Dzięki charakterystycznym uniformom i nakryciem głowy z Lyons oraz modnie stylizowanym włosom, można je umieścić w latach 50. XX wieku. Lyons był początkowo znany ze swoich kelnerek „Nippy”, ale Frankfurther upamiętniła także początki kawiarni w stylu samoobsługowym, w których pracownicy lady nakładali dania odgrzewane w bain-marie zgodnie ze standarem ówczesnej porcji. Silne pionowe ciała kobiet i solidne linie horyzontalne ich ramion tworzą statyczną ramę zrównoważoną serią silnych przekątnych, podczas gdy ich nieruchome gesty sugerują rzadki, spokojny moment wśród ruchliwej, hałaśliwej rzeczywistości życia w restauracji.
Sarah MacDougall, marzec 2017
Praca ta była umieszczona na wystawie Uchodźcy: Życia Innych w czasie od marca do czerwca 2017 roku, pośród innych prac Evy Frankfurther z Ben Uri Gallery and Museum.