Paul Gauguin
Gauguin namalował Fatata te miti (Na brzegu morza) w 1892 roku podczas swojej pierwszej podróży na Tahiti. Jest to przykład jednej z niewielu prostych scen obyczajowych, które namalował tuż po zorganizowaniu swojego studia w typowym dla miejscowych bambusowym szałasie na wyspie Mataiea w wiosce Papeari. Niemniej jednak, jak zwraca uwagę Nancy Mowll Mathews, autorka biografii Gauguina, dzieło nie przedstawia tego, co ujrzał naprawdę, lecz to co zwyczajne i nieciekawe jako bardziej egzotyczny obraz codzienności na wyspie.
Dzieło przedstawia dwie tahitańskie kobiety, widziane od tyłu, wskakujące do morza. W tle widoczny jest rybak, który łowi ryby za pomocą włóczni. Obraz podkreśla romantyczną wizję Tahitańczyków, która zyskała sławę dzięki Le Mariage de Loti Pierre'a Loti. W tej powieści Loti opisał swoją tahitańską pannę młodą i jej dążenia jako niesamowicie proste - "zaduma, kąpiele, ponad wszystko kąpiele". Kobiety na obrazie kąpią się nago, bez swoich pareo, najwyraźniej nie przejmując się obecnością rybaka. Jest to obraz nieskrępowanego, tropikalnego raju, jaki Gauguin miał nadzieję znaleźć, jednak w rzeczywistości kultura polinezyjska została zmieniona przez zachodnich misjonariuszy i kolonializm, które narzuciły własne wartości i religię mieszkańcom wyspy.
Temat nimf dokazujących wśród fal był tradycją w czasach złotej ery, wielokrotnie reprezentowany przez takich artystów jak Titian czy Courbet, aż po współczesnego Gauguinowi Degasa.
Pozostańmy w kontakcie i dołącz do nas w mediach społecznościowych!
Na Twitterze - @DailyArtApp , Facebooku - @DailyArtApp i Instagramie - @dailyart_official
Do zobaczenia! :)