Obiad

Dzisiaj niedziela, więc czas na kolejne arcydzieło z kolekcji Muzeum Städel. Zachęcamy do przejrzenia innych ich prac dostępnych w Archiwum. Miłego oglądania! :)

Ten obraz jest autobiograficzny. Jako artysta nieustannie nękany przez trudności finansowe, Claude Monet miał szczęście otrzymać niewielkie wynagrodzenie od jednego ze swoich patronów latem 1868 r. Po raz pierwszy artysta miał możliwość zaoferować swojej rodzinie należyte miejsce zamieszkania. Pozującymi do tego obrazu była jego rodzina, chociaż sam Monet wykluczył swoją postać z tego obrazu. On jest już wyczekiwany przy stole, ale na razie nadal czerpie przyjemność z roli szczęśliwego obserwatora. Cała scena jest przedstawiona jako beztroska oraz przytulna. Możemy niemal wyczuć tęsknotę za standardami klasy średniej - jest obecna nawet pokojówka. Jednak jako artysta Monet nie dostosował się do konwencji. Zazwyczaj prywatne otoczenie takie jak to byłoby zaprezentowane w małym malarstwie gatunkowym. Monet prowokacyjnie namalował je w większej skali zarezerwowanej dla wiekopomnych scen. Kompozycja jest również sprzeczna z każdą tradycją. Na przykład: malarz podkreśla takie sprawy mniejszej wagi, jak jedzenie na stole; w rzeczy samej, włączył w obraz całą martwą naturę. Położył nacisk na obiekt emocji - swojego synka - przez rzucenie najjaśniejszych promieni świetlnych na niego i jego matkę; jednocześnie jednak pchnął dziecko na daleką krawędź całej sceny. Co więcej, prawa krawędź płótna ostro przycina stół i krzesło. Z tego również względu jury konserwatywnego Salonu Paryskiego odrzuciło obraz. Nie miał być udostępniony publicznie aż do 1874 r., kiedy został pokazany na pierwszej wystawie niezależnie zorganizowanej przez impresjonistów.