Jean-François Millet
Dzisiaj wypada Święto Pracy - święto robotników i klas pracujących, rozpowszechnione przez międzynarodowy ruch robotniczy i obchodzone 1 maja każdego roku.
Dużo dyskutowaliśmy w zespole na temat tego, co Wam dzisiaj pokazać. Wiemy, jak wygląda obecna sytuacja - wielu z Was prawdopodobnie jest bezrobotnych lub w bardzo trudnym położeniu. Postanowiliśmy więc zaprezentować Wam coś klasycznego - Kobiety zbierające kłosy autorstwa Jeana-François Milleta. Obraz przedstawia trzy chłopki zbierające na polu pojedyncze źdźbła słomy po żniwach.
Millet odsłonił Kobiety zbierające kłosy na Salonie w 1857 r. Dzieło to natychmiast przyciągnęło negatywną krytykę ze strony klasy średniej i wyższej, które patrzyły na przedstawiony motyw z nieufnością: jeden z krytyków sztuki, wypowiadając się w imieniu innych paryżan, dostrzegł w nim niepokojące znamię "szafotów z 1793". Po zakończeniu niedawnej rewolucji lutowej w 1848 r., zamożne klasy postrzegały obraz jako gloryfikację robotników klasy niższej. Był dla nich przypomnieniem, że społeczeństwo francuskie zostało zbudowane na wysiłku klasy robotniczej, którą właściciele ziemscy łączyli z rosnącym w siłę ruchem socjalistycznym.
Obraz Milleta nie był dobrze postrzegany również ze względu na jego duży rozmiar, zazwyczaj zarezerwowany dla dzieł religijnych lub mitologicznych. Dzieł ilustrowało jednak realistyczne spojrzenie na biedę i klasę robotniczą i świadczy o roli malarza jako ówczesnego krytyka sytuacji społecznej. Brutalne przedstawienie trzech zgarbionych, ubogich kobiet oddzielonych od robotników i obfitych plonów w oddali ukazuje jeśli nie sympatię malarza, to jego zainteresowanie trudną sytuacją najbiedniejszych członków społeczeństwa.
P.S. Tutaj znajdziecie także naszą listę obrazów przedstawiających zawody, które już nie istnieją (albo wydają się nie istnieć)!