Charles William Pollard
Birkaç hafta önce kullanıcılarımızdan biri olan Cleda bana bir e-posta gönderdi. 1965'te, yirmi dokuzuna sadece dört gün kala vefat eden ressam ve resim öğretmeni olan kardeşi Charles'ın hikayesini benimle paylaştı. Yapıtlarına aşık oldum, bu yüzden resimlerinden birini sunmaya karar verdik, kız kardeşinin “Doğanın Yalnızlığı ” olarak başlıklandırdığı eser, benim için klasik pastoral motifin modernleştirilmiş versiyonu gibi.
Doğa, Charles William Pollard’ın sıkça kullandığı bir motifti. Resimlerinin birçoğu hiç görmeden, hayalinden çizdiği uzak yerlerden oluşuyordu , çünkü seyahatleri azdı. İnanılmaz çöl resimleri, gemiler, deniz, kaleler, volkanlar, Akdeniz'i anımsatan şirin köyler yaptı. Aynı zamanda hayvanları,bazen kadınları, anne ve çocuk resimleri de yaptı. Hangi sanatçıların ilham kaynağı olduğunu söylemek zor olsa da, bugün sunduğumuz bu özel zihin ürünü bana Max Ernst'in muhteşem manzaralarını hatırlatıyor.
Kişisel makalesinde yazdığı gibi:
"Hayatım boyunca birçok güzel anlar yaşadım, ancak doğa ve onun harikaları benim için çok değerli. Doğa sayesinde hobilerimi buldum: yazmak ve resim yapmak.Bu iki aktivite beni içine çekiyor.Sanattaki tarzım çok fazla değişmese de, pasif ruh halimi değişiyor.
Hayal gücümün, çeşitli araçlarla (zihnim ve ellerim) ortaya çıkması gereken tek varlığım olduğuna inanmaya başladım. Bunlar olmadan hayat benim için değersiz olurdu.
Thoreau'nun sahip olduğu kendi “Walden’in Göleti”me sahip gibiyim. Tek dileğim, başkalarını mutlu etmek ya da sadece bir süre mutlu olduklarını düşünmelerini sağlamaktır.