Το λιμάνι με την επιβίβαση στη Βασίλισσα του Σαβά

Οταν ο Κλωντ Λορραίν έφτασε ως αγόρι στη Ρώμη από το τόπο του τη Λορραίνη, ίσως για να υπηρετήσει ως ζαχαροπλάστης,  η τοπιογραφία ήταν ήδη μια αναγνωρισμένη ειδικότητα.  Ο Κλωντ, τελικά, επρόκειτο να ξεπεράσει όλους τους προηγούμενους που την εξάσκησαν. Οι ποιητικές του επαναδημιουργίες της Χρυσής Εποχής, έλκυαν ένα μορφωμένο αριστοκρατικό πελατολόγιο, ήταν συγκεντρωμένες στο στούντιο από σχέδια φτιαγμένα σε εξωτερικούς χώρους στη Ρώμη και τη περιβάλλουσα εξοχή και το κόλπο της Νάπολης. Η επρροή του Κλωντ έγινε διάχυτη, περισσότερο στην Αγγλία του δεκάτου ογδόου αιώνα, όπου επηρέασε όχι μόνο τη ζωγραφική και τη συλλογή αλλά τους ίδιους τους τρόπους με τους οποίους αντιμετωπιζόταν το αληθινό τοπίο και δομούταν τα τεχνητά άλση. ¨ Οπως πολλές από τις εικόνες του Κλωντ, Το λιμάνι με την επιβίβαση της Βασίλισσας του Σαβά επινοήθηκε ως ένα κομμάτι ενός ζευγαριου · η παρέα του, Τοπίο με το γάμο του Ισαάκ και της Ρεβέκας ("Ο Μύλος"), είναι επίσης στην Εθνική Γκαλερί. Το ζευγάρι ήταν παραγγελία του Camillo Pamphilj, ανιψιό του Πάπα Ιννοκέντιου Ι'. Προτού οι ιδιαίτερα μεγάλοι καμβάδες ολοκληρωθούν, ο Pamphilj αποκύρηξε το καπέλο του καρδινάλιου για να παντρευτεί και εκδιώχθηκε από τη Ρώμη ατιμασμένος· οι πίνακες τέλειωσαν για τον Duc de Bouillon, Γάλλο στρατηγό του παπικού στρατού. Και τα δύο κομμάτια συνδέονται (μέσω  επιγραφών, τα μόνα στοιχεία μας για τα θέματα τους) με ιστορίες από τη Παλαιά Διαθήκη-που θεωρούνταν εκείνη την εποχή  ως ιδιαίτερα ταιριαστή οπτική διακόσμηση για τα παλάτια των καρδιναλίων-πάνω στο θέμα της αγάπης, ή του σεβασμού, μεταξύ ανδρών και γυναικών και την εξιστόρηση μοιραίων ταξιδιών. Ενώ οι περισσότεροι σύγχρονοι άνθρωποι της εκκλησίας θα είχαν ερμηνεύσει τις ιστορίες ως συμβολικές της ένωσης του Χριστού με την Εκκλησία, ο Pamphilj ίσως ευχόταν να αναφερθεί κρυφά στην δική του αγάπη για την Olimpia Aldobrandini. Ο τρόπος με τον οποίο ενσωμάτωσε τον ήλιο μέσα στο έργο του ήταν η σπουδαιότερη πρώιμη επινόηση του Κλωντ. Ακριβώς στη μέση του καμβά  στην επιβλητικότερη από τις συνθέσεις του με λιμάνι, είναι η βάση της οπτικής του ενότητας, όλα τα χρώματα και οι τόνοι ισσοροπημένα σε σχέση με αυτόν. Το αγόρι που εκτείνεται στη προκυμαία καλύπτει τα μάτια του από το θάμπωμα του ήλιου, και οι ακτίνες του χρυσίζουν τις στρογγυλεμένες άκρες της ραβδωτής στήλης και της Κορινθιακής πρωτεύουσας στο πλάι του. Η παλάμη και τα δαχτυλικά αποτυπώματα του Κλωντ μπορούν να ιδοθούν σε πολλά σημεία στον ουρανό, όπου μαλάκωσε τις μεταβάσεις από το ένα πέρασμα στο επόμενο.