Νησί στην λίμνη Άτερ  by Γκούσταφ Κλιμτ - 1901 - 100 x 100 εκ.  Νησί στην λίμνη Άτερ  by Γκούσταφ Κλιμτ - 1901 - 100 x 100 εκ.

Νησί στην λίμνη Άτερ

λάδι σε καμβά • 100 x 100 εκ.
  • Γκούσταφ Κλιμτ - 14 Ιουλίου, 1862 - 6 Φεβρουαρίου, 1918 Γκούσταφ Κλιμτ 1901

Από τους τρεις βασικούς τύπους θεμάτων του - πορτρέτα, αλληγορίες και τοπία - ο Κλιμτ έφτασε στα τοπία στο τέλος. Γι' αυτό φαίνεται να ευθύνονται δύο σχετικά αντιθετικές πτυχές της καριέρας του. Αφενός, στα τέλη της δεκαετιας του 1890, είχε επιτέλους τον χρόνο και τα χρήματα να πάρει άδεια - κυριολεκτικά και καλλιτεχνικά - από την διαρκή δημιουργία πορτρέτων που μέχρι τότε ήταν γι αυτόν η βασικότερη πηγή εισοδήματος. Αφετέρου, η διαρκώς αυξανόμενη αμφιλεγόμενη φύση των έργων του  έκανε τις διακοπες αυτές συναισθηματική ανάγκη. Αρχικά μία μορφή προσωπικής χαλάρωσης, η τοπιογραφία εν τέλει έγινε επίσης μία βιώσιμη πηγή εισοδήματος, καθώς η στήριξη των περισσότερο αμφιλεγόμενων δημόσιων αλληγοριών του εν τέλει καταλάγιασε. Λέγεται πως τον Κλιμτ τον συνάρπαζε το νερό και θα μπορούσε να περάσει ώρες ατενίζοντας απλά την λίμνη, παρακολουθώντας τα εναλλασσόμενα σχέδια που δημιουργούσαν το φως και τα χρώματα. Το Νησί στη λίμη Άτερ (νησί Λιτσμπεργκ απέναντι από την ομώνυμη ταβέρνα στην οποία έμεινε μεταξύ 1900 και 1907) είναι σίγουρα υπαινικτικό αντίστοιχων ενασχολήσεων. Αν και πτυχές αυτού του πίνακα θα μπορούσαν να ονομαστούν ιμπρεσιονιστικές ή πουαντιγιστικές, ο Κλιμτ δεν προσπαθούσε τόσο να αποδώσει τις επιδράσεις του φυσικού φωτός, όσο να δημιουργήσει ένα ποίημα αποχρώσεων, όπου πολυχρωματικές πινελιές χρώματος, κουρδισμένες σε έναν παρόμοιο τόνο, θα δονούνται μαζί σε μία υπερβατική αρμονία. Η υψηλή γραμμη του ορίζοντος του Κλιμτ είναι χαρακτηριστική του ύστερου Ιμπρεσιονισμού, αλλά και της Αρ Νουβώ. Στην προκειμένη περίπτωση, ο ορίζοντας σχεδόν σπρώχνει όλη την δραστηριότητα της σύνθεσης εκτός εδάφους της εικόνας· περισσότερο από το 90% του πίνακα είναι καθαρή επιφάνεια, ένα επιμελώς διαμορφωμένο πεδίο πινελιών που σχεδόν χάνει την αντίληψη της αντικειμενικής πραγματικότητας και πλησιάζει την ολική αφαίρεση. Αυτό το αριστούργμα εκτίθεται επί του παρόντος στην παλαιότερη πινακοθήκη της Βόρειας Αμερικής, την Galerie St. Etienne στην Νέα Υόρκη, η οποία ειδικεύεται στον Αυστριακό και Γερμανικό Ιμπρεσιονισμό.