Σουπρεματιστική σύνθεση: Αεροπλάνο που πετάει

Το Δεκέμβριο 1915, στην Τελευταία Φουτουριστική Έκθεση Πινάκων 0.10 στο Πέτρογκραντ (πλέον Αγία Πετρούπολη), ο Μάλεβιτς (Kazimir Malevich) αποκάλυψε ένα ριζοσπαστικά καινούριο τρόπο αφηρημένης ζωγραφικής, ο οποίος εγκατέλειπε κάθε αναφορά στον εξωτερικό κόσμο για χάρη των χρωματιστών γεωμετρικών σχημάτων που επιπλέουν σε λευκό φόντο. Επειδή το νέο του στυλ διεκδικούσε την υπεροχή του (supremacy) έναντι των μορφικών απεικονίσεων της φύσης, το ονόμασε σουπρεματισμό. Σε ένα φυλλάδιο που διανεμήθηκε στην έκθεση, ο Μάλεβιτς έγραψε «μετέτρεψα τον εαυτό μου στο μηδέν του σχήματος, κατέστρεψα το δακτύλιο του ορίζοντα και ξέφυγα από τον κύκλο των πραγμάτων, από τον δακτύλιο-ορίζοντα που περιορίζει τον καλλιτέχνη και τις μορφές της φύσης». Όλα τα έργα σε αυτόν τον τοίχο συμπεριλήφθηκαν σε αυτή την εμβληματική έκθεση. Δεδομένου ότι ο σουπρεματισμός απορρίπτει τις σκόπιμες απεικονίσεις της αντιπροσωπευτικής ζωγραφικής, ο Μάλεβιτς τον είδε ως μία μορφή ρεαλισμού – «νέος ζωγραφικός ρεαλισμός» ήταν ο όρος του – και αντιλαμβανόταν ότι το θέμα ήταν τα βασικά συστατικά της γλώσσας του πίνακα, όπως το χρώμα, οι γραμμές και οι πινελιές. Οι βασικές μονάδες αυτού του οπτικού λεξιλογίου ήταν τα επίπεδα: απλωμένα, συστραμμένα και επάλληλα. Για το Μάλεβιτς, το λευκό φόντο επάνω στο οποίο στήνονταν τα επίπεδα χαρτογραφούσε το χωρίς όρια διάστημα του ιδεώδους.