Εντγκάρ Ντεγκά
Περίπου τα μισά από τα έργα τέχνης του Εντγκάρ Ντεγκά, πίνακες και παστέλ, περιλαμβάνουν χορεύτριες. Ίσως αναγνώρισε έναν παραλληλισμό μεταξύ της τέχνης τους, στην οποία ακριβείς, απαιτητικές τεχνικές φαίνονται αβίαστες και όμορφες, και της δικής του. Εξετάζοντας την χορεύτρια σε ανάπαυση, σε πρόβα, στα παρασκήνια, και στην σκηνή, προσέγγισε το θέμα αυτό σχεδόν ντοκιμαντερίστικα.
Αρκετές από τις σκηνές μπαλέτου του Ντεγκά ήταν μεταξύ των είκοσι τεσσάρων έργων που είχε παρουσιάσει στη δεύτερη έκθεση Ιμπρεσιονιστών το 1876. Αυτό το παστέλ αποτελεί παράδειγμα των καινοτόμων τεχνικών και του ιδιαίτερου στυλ του καλλιτέχνη. Χρησιμοποίησε μια ποικιλία μέσων, αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι η δεξιοτεχνική χρήση του παστέλ για την επίτευξη φωτεινών χρωμάτων και διάφανων υφών. Το έργο αυτό παρουσιάζει επίσης τη μέθοδο του Ντεγκά στο να τοποθετεί τις μορφές ασύμμετρα, επιτρέποντας σε μια μορφή να μπλοκάρει εν μέρει μια άλλη, ή να κόβεται από το πλαίσιο της εικόνας. Η σύνθεση αποτελείται από τουλάχιστον δέκα κομμάτια χαρτιού, τα οποία πρόσθεσε για να μεγεθύνει το αρχικό σχέδιο της πίσω φιγούρας. Η πιο εξαιρετική προσθήκη είναι η λεπτή λωρίδα χαρτιού κατά μήκος της δεξιάς πλευράς, αρκετά φαρδιά ώστε να περιλαμβάνει το μάτι της χορεύτριας.
Η ενασχόληση του Ντεγκά με χορευτές ήταν τόσο κοινωνική όσο και τυπική: συχνά έκανε σαφείς αναφορές στο έργο του στις παρασκηνιακές αλληλεπιδράσεις που λάμβαναν χώρα μεταξύ των ερμηνευτριών και των κυρίων προστατών τους.