Ο Τυφλός Σαμψών

Η τυφλή φιγούρα ορμά προς τον θεατή με μια δύναμη που απειλεί να καταστρέψει την εικόνα. Ο τρόμος του Σαμψών εκφράζεται στην ηρωική του γύμνια, στο γεμάτο αγωνία πρόσωπο με τα αίματα και στα χέρια που μπορούν να σπάσουν και πέτρα. Από τον Μεσαίωνα, η φαντασία των καλλιτεχνών είχε πυροδοτηθεί από την ιδέα του “Εκλεκτού του Θεού” που αναδείχθηκε δυναμικά πάνω από τα άλλα ανθρώπινα όντα: ως μια προαναγγελία του Χριστού, ως αντίστοιχος του Ηρακλή, και ως εικόνα μιας τραγωδίας που ο ήρωας πληρώνει για τον αχαλίνωτο αισθησιασμό του με την όρασή του. Το έργο Ο Τυφλός Σαμψών είναι η τρίτη και τελευταία επεξεργασία αυτού του θέματος από τον Corinth. Ως αντίδραση στο εγκεφαλικό επεισόδιο που απείλησε τη ζωή του καλλιτέχνη τον Δεκέμβριο του 1911, βγαίνει εντελώς έξω από τα παραδοσιακά όρια του είδους του και λύνει εν τέλει τα μάγια από το προηγούμενο παράδειγμα του Ρέμπραντ. Σε αυτό το όραμα της επικείμενης πράξης της απελευθέρωσης, η οποία θα καταστρέψει τόσο τον Σαμψών όσο και τους εχθρούς του, ο πίνακας γίνεται ένα δράμα ζωής και θανάτου.