Ξύστες Δαπέδου

Σαν σήμερα το 1848, γεννήθηκε ο Γκιστάβ Καγιεμπότ, ένας Γάλλος ζωγράφος, μέλος και υποστηρικτής των καλλιτεχνών γνωστών και ως Ιμπρεσιονιστές. Είναι ένας από τους αγαπημένους μου ζωγράφους. Είμαι πολύ χαρούμενος που σήμερα μπορούμε να σας παρουσιάσουμε το πιο διάσημο έργο του, Οι Ξύστες Δαπέδου.

Αυτός ο πίνακας είναι μια από τις πρώτες αναπαραστάσεις του αστικού προλεταριάτου. Ενώ οι χωρικοί ή οι αγρότες ήταν θέματα που εμφανίζονταν συχνά, οι εργάτες της πόλης σπάνια είχαν ζωγραφιστεί. Αλλά εδώ, ο Καγιεμπότ δεν ενσωματώνει κανένα κοινωνικό, ηθικολογικό ή πολιτικό μήνυμα στο έργο του. Η διεξοδική καταγραφική μελέτη του, δικαιολογεί τη θέση του ανάμεσα στους πιο καταξιωμένους ρεαλιστές.

Ο πίνακας προκάλεσε διχογνωμία ανάμεσα στους καλλιτεχνικούς κύκλους του Παρισιού. Μεταξύ των επικριτών, ο Emile Porchoron, κριτικός του Ιμπρεσιονισμού, καταδίκασε τον Καγιεμπότ με ψεύτικους επαίνους: "το μικρότερο κακό της έκθεσης. Μία από τις αποστολές που φαίνεται να έχει θέσει ο Ιμπρεσιονισμός για τον ίδιο είναι να βασανίζει την προοπτική: βλέπετε εδώ τι είδους αποτελέσματα μπορούν να επιτευχθούν." Ο Εμίλ Ζολά επαίνεσε την τεχνική, αλλά στη συνέχεια το ονόμασε "μια αντι-καλλιτεχνική ζωγραφική, ζωγραφική τόσο καθαρή όσο το γυαλί, αστική ζωγραφική, λόγω της ακρίβειας της αντιγραφής." Ο Louis Énault δεν ενοχλήθηκε από την απόδοση ("Το θέμα είναι σίγουρα κοινό, αλλά μπορούμε να καταλάβουμε πώς μπορεί να δελεάσει έναν ζωγράφο"), αλλά βρήκε ελάττωμα με την πιστότητα της σκηνής: "Λυπάμαι μόνο που ο καλλιτέχνης δεν διάλεξε καλύτερα τους χαρακτήρες του... Τα χέρια στους ξύστες είναι πολύ λεπτά και το στέρνο τους πολύ στενό... ας είναι το γυμνό σου όμορφο αλλιώς μην ασχοληθείς με αυτό!."

Θα τα πούμε αύριο!

ΥΓ. Ο Γκιστάβ Καγιεμπότ ήταν αυθεντία στα οικεία αστικά θέματα, δείτε τους όμορφους εσωτερικούς χώρους του Παρισιού και όμορφα μπαλκόνια με λουλούδια εδώ. <3