Το κορίτσι με το μαργαριταρένιο κολιέ

Συνεχίζουμε το αφιέρωμα αυτού του μήνα με τη συλλογή της Παλαιάς Εθνικής Πινακοθήκης και της Πινακοθήκης του Βερολίνου (Μουσεία του Βερολίνου) με αυτόν τον εκπληκτικό Βερμέερ. <3

Ένα κορίτσι στέκεται σε ένα τραπέζι και κοιτάζει έναν καθρέφτη για να φτιάξει το μαργαριταρένιο της κολιέ. Το φως κατακλύζει το δωμάτιο περνώντας μέσα από το βιτρό παράθυρο. Το κίτρινο της κουρτίνας και το γούνινο πανωφόρι, καθώς και ο γυμνός, λευκός τοίχος —που με τις πέντε του αποχρώσεις αποτελεί ένα αριστούργημα της καθαρής ζωγραφικής— δημιουργούν μια έντονη αίσθηση του χρώματος η οποία και ενισχύεται από το σκοτεινό, μπλε-μαύρο προσκήνιο.

Ο Βερμέερ είναι ένας από τους πιο γνωστούς Ολλανδούς καλλιτέχνες, παρόλο που το έργο του αποτελείται από μόλις 35 πίνακες. Χρησιμοποίησε την προοπτική ως μια σημαντική τεχνική σύνθεσης και έκφρασης. Εδώ το σημείο διαφυγής βρίσκεται μόλις πάνω από την επιφάνεια του τραπεζιού και κατά συνέπεια κάτω από το επίπεδο του ματιού του θέματος. Αυτό δημιουργεί μια από κάτω προς τα πάνω οπτική που βοηθά στο να εντυπωθούν η φιγούρα και τα αντικείμενα. Ο Βερμέερ επιτυγχάνει αυτή την αίσθηση του βάθους με το να επιτρέπει στην άκρη της εικόνας να περάσει μέσα από την καρέκλα, και κατά συνέπεια να αυξάνει την αίσθηση της εγγύτητας. Οι κοντινές απόψεις όπως αυτή με  ανθρώπους να καταπιάνονται με την καθημερινότητα είναι ένα αγαπημένο θέμα για τον Βερμέερ. Ο γυμνός τοίχος γίνεται πεδίο έντασης που μεσολαβεί μεταξύ της γυναίκας και του καθρέφτη και κάνει την όψη της πιο έντονη. Αυτό το μοτίβο στην ολλανδική ζωγραφική φτάνει ως και τον Ιερώνυμο Μπος. Οι καθρέφτες θεωρούνταν ένα παραδοσιακό σύμβολο uπερηφάνιας και υπενθυμίζουν τη ασημαντότητα και την παροδικότητα των επίγειων. Τα μαργαριτάρια αποτελούν ένα ακριβό απόκτημα που μπορεί επίσης να συσχετιστεί με τη ματαιότητα.

ΥΓ: Εδώ βρίσκονται οι νοικοκυρές σε απόγνωση του Βερμέερ. :D