ونسان ون گوگ
امروز شاهکار بزرگ دیگری از موزه ی کرولر مولر تقدیمتان می کنیم- در ماه ژانویه، شنبه‌ها آثاری از مجموعه‌ی این موزه را نمایش می‌دهیم. امروز اثر بسیار بسیار ویژه‌ای برایتان آماده کردیم- اثری بسیار گرانقدر. لذت ببرید :)
حدودا در سال ۱۸۸۵ م. هیچ نقاشی هلندی نبود که شبیه این نقاشی، در عین زیبایی اینچنین دلگیر و ناپرورده و دارای "اشتباهات" عمدی زیادی باشد. ون‌گوگ نوشته بود: "اگر با مخالفتی روبرو شوم، حتی اگر که اکثر اوقات در اشتباه باشم و خطا کنم-باز هم با این حال اساسا حق با من است" او بعدها در نامه‌ای به تئو اینگونه می‌نویسد: "می‌دانی من خیلی دلم می‌خواست کاری کنم تا مردم متوجه‌شوند این آدمهایی که زیر نور چراغ کوچکشان سیب‌زمینی می‌خورند، خودشان با همین دستهایی که در ظرف می‌گذارند زمین را کنده‌اند، و(...)بنابراین با شرافت غذایشان را به‌دست‌آورده‌اند."
این جاه‌طلبانه‌ترین نقاشی ون‌گوگ در دور‌ه‌ی سبک هلندی هلند خود است. ونسان قبل از اینکه این نقاشی را شروع کند، بیش از صدها نگاره در مطالعه بر روی کارگران مزرعه، طراحی‌های مختلف و دو نقاشی تمرینی کشیده بود. به همین ترتیب خودش را برای کشیدن اولین نقاشی بزرگش با موضوع زندگی روستایی در استان برابانت آماده‌می‌کرد، چیزی که خودش آن را به عنوان نوعی تست مهارتی به‌حساب می‌آورد. او می‌خواست این را ثابت کند که در مسیر تبدیل‌شدن به نقاش فیگوری (پیکرنگاری) چیره‌دست است. این نقاشی‌ای است که پیش از نسخه‌ی نهایی کشیده‌شده‌است و تقریبا ترکیب مشابهی با اثر نهایی دارد اما چیدمانش کمی جزئی است.
ون‌گوگ طراحی‌ها و مطالعاتش برای این نقاشی را در خانه‌ی خانواده‌ی روستایی دِ گروت_ون روژ انجام‌داد. او نمی‌خواست که نگاره‌ای با جزییات از این افراد خلق‌کند. این هنرمند به دنبال آن بود که فضا و ماهیت بدوی زندگی مشقت‌بار روستایی را نمایش دهد.