دونا خوانای مجنون

دونا خوانا، ملکه جوانای اول کاستیل، دختر فردیناند دوم و ایزابلای اول، حکمرانان کاتولیک اسپانیا بود. او با فیلیپ اول ازدواج کرد، هرچند که او پس از مدت نسبتا کوتاهی بر اثر تب حصبه از دنیا رفت. پس از یک سال تعقیب تابوت او در سراسر اسپانیا، او را به صومعه سانتاکلارا در توردسیلاس فرستادند (بخوانید: تبعید کردند) جایی که طبق گزارش ها تا زمان مرگش در 1555 مرتبا از بیماری های روانی رنج برد.

در این نقاشی اثر فرانسیسکو پرادیا اورتیز، دونا خوانای مجنون، این ملکه ی بیوه تابوت شوهر فقید خود را در راه رفتن به کلیسای سلطنتی گرانادا، جایی که در نهایت در آنجا دفن خواهد شد، همراهی می کند. به وضوح مشخص است که او دخترشان کاتالینای اتریشی را باردار است. در  اینجا می بینیم که غم و اندوه او از نقطه ی اشباع گذشته و نمود جسمی و رفتاری پیدا کرده است. خوانای بیچاره: او پریشان است اما عزاداران از مرحله عزاداری گذشته اند. آنها با شکیبایی صبر می کنند اما در عین حال خسته و بی علاقه هستند. او کاملا تنهاست و هرچند که پرادیا او را در مرکز این ترکیب بندی قرار داده است، انزوای عاطفی او را در چهره ی درباریان در این مراسم تشییع جنازه نشان می دهد. این همان لحظه ای است که او به مجنون تبدیل می شود. 

اگر مجموع آنچه که این زن از لحاظ عاطفی تاب آورده است را لحاظ کنیم، ممکن است بتوانیم این دیوانگی را وصف کنیم. او عزادار شوهر بی وفایی است که عاشقانه دوست می داشت، کسی که که با پدرش توطئه کرد تا خود او را از رسیدن به تاج و تخت باز دارد. صداقتی که در غم و اندوه و عزاداری او است ادای احترامیست به عشقی که او نسبت به این مرد داشت، و با دانستن این موضوع احتمالا ما این جنون را بازنگری می کنیم در حالی که دونا خوانا از ردای پسندیدگی خود را خلاص می کند و در انسانیت افراط میکند.

-پتی ساندرز