کارل گوستاو کاروس، پزشک و فیلسوف و علاوه بر آن نقّاش آلمانی دورهی رمانتیک بود. او که بیشتر خودآموز به حساب میآمد، تمجیدش از نقاشیهای منظره به دلیل سفرهای اروپاییاش به فرانسه، ایتالیا، اسکاتلند و انگلیس بود.
کاروس زمانی که در کاستل دل اُوو، کاخی واقع بر خلیج ناپل در ایتالیا، اقامت داشت چشمانداز خلیج ناپل را نقاشی کرد. مشخص است که کاروس هنگام کشیدن این اثر در شور و شوق رمانتیک غرق شده بوده است. انگار که در اتاقش ایستادهایم و به در نیمهباز چشم دوختهایم، گیتار تنهایی، سایهای افتاده بر در، منظرهی مهآلود آبیرنگ در دوردست را میبینیم و در که با جیرجیر باز میشود، به بیننده دید عمیقی را منتقل میکند که کاروس میخواست در این نقاشی حس کنیم. به نظر اتاق دلگیر و نیمه-روشن در تضاد با منظره بیکران، نمادین است و ما را مشتاق دیدن ماجرایی در پس این صحنهی دریایی میکند. احساسات کاروس نسبت به زیبایی این منظره مشخص بود زیرا در خلاصه این منظره را دوردست آبیرنگ خوانده است.
-الکساندر اسمیت