دختری که تمرین موسیقی‌اش قطع می‌شود

طی قرن های متمادی، رامبراند برجسته ترین استاد قدیمی هلند بود. در عصر ما، ورمیر به جایگاه او رسید، آنجا که «اسفینکس شهر دلفت»نامیده شد. به جای شکوه پر طمطراق و احساسات لجام گسیختة رامبراند، ورمیر تصاویری از نظم پالایش یافته و هارمونی ای آرام ارائه داد. به نظر می رسد هر نسل نیازهای زیبایی شناختی خاص خود را دارد.

این تصویر کوچک اجزای آشنای یک ورمیر کلاسیک را نشان می دهد: یک مرد و یک زن لحظه ای دلپذیر را- در یک فضای داخلی راحت و انباشته از نور طلایی- در تنهایی به اشتراک می­گذارند در حالی که هوای خنک فضای اثر را حس می کنید. هرچه قدر هم سرشت تعاملات انسانی در این نقاشی به تصویر کشیده شده باشد، به زودی آشکار می شود که موضوع واقعی تصویر نور است؛ نور نامحسوس پخش شده از میان پنجره، شکست بازتاب نور در شیشه ها، پوشیده در میان پارچه ها، نوازش دیوار گچی نرم، درنگ گاه گاه آن بر پارچه های درخشان، جام براق یا پهنة نقشه پوستی(که هلند را در قسمت بالایش نشان می دهد). اما نور به زودی در گوشه های تاریک فرو می رود و بر چهرة اغواگر زن جوان و روسری نرم او تاکید می کند. با این سبک لطیف، ورمیر نور را به یک استعاره برای زمان تبدیل می کند، و همیشه به آرامی ما را به یاد عواقب ناگزیر آن می اندازد. خوشبختانه ما اجازة ثبت لحظه طلایی را داشتیم.

ما این شاهکار شگفت انگیز را به لطف مجموعه Frick ارائه می دهیم.

پی نوشت: زنان خانه دار ناامید ورمیر را در اینجا ببینید.