آنچه حضرت عیسی از روی صلیب دید

آنچه این نقاشی را جذاب می‌کند همان چیزی است که در آن آشکارا نیست. طی قرن‌ها، نقاشان و مجسمه‌سازان بیشماری عیسی را روی صلیب نشان داده‌اند. با این حال، «جیمز تیسو»، دیدگاه غیرمتعارف و منحصر‌به‌فردی را نقاشی کرده — نه از مسیح، بلکه از آنچه ایشان از روی صلیب در زیر پای خود می‌دیدند. در مقابل پاهای مسیح (که به سختی در پایینِ مرکز نقاشی دیده می شوند) تجمعی از بشریت به چشم می خورد: زنان غمگینی که از سرسپردگان او هستند، تماشاچیان کنجکاو، یک سنتوریون (افسر رومی) که احساسی بروز نمی‌دهد، و راهبان سوارۀ از خود راضی. در پس‌زمینه، ورودی مقبره‌ای است که بدن عیسی در آن قرار خواهد گرفت. این نقطۀ دید، بیننده را ترغیب می‌کند تا افکار و احساسات مسیح را در لحظات پایانی عمرش تصور کند، در حالی که مسیح به مریدانش، محکوم کنندگانش، و یا به آنهایی که به او بی تفاوت بودند نگاه می کند. این تصویری بسیار اثرگذار است.

تیسو که قبلاً چهره‌پرداز طبقۀ خاص جامعه در لندن و پاریس بود، در سن 49 سالگی، تحت تاثیر احیای مجدد اعتقادات روحانی‌ خویش، قدم به راهی نهاد تا عهد جدید کتاب مقدس را به تصویر بکشد. او که از چهره نگاری های نادرست و بد جلوه دادن ها ناراحت بود نوشت: «مدتهاست که تصورات دنیای مسیحیت در پی خیالات هنرمندان به بیراهه رفته است. یک ارتش کامل از توهمات وجود دارد که باید سرنگون شود». تیسوت از پی آمادگی برای این امر، دو سفر گسترده به سرزمین مقدس ترتیب داد که در طی آنها مراسم، لباس‌ها، معماری و مناظری را که به گمان او از زمان مسیح پابرجا مانده بودند بررسی کرد. 

اوج تلاشهای تیسو، مجموعه‌ای باشکوه از 350 نقاشی با آبرنگ (و یا گواش) با عنوان «زندگی پیامبر ما عیسی مسیح» است که شرح وقایعی از بشارت تا دوران کودکی ، خدمت ، مرگ و رستاخیز عیسی می باشد. هنگامی که مجموعۀ تقریبا تکمیل شده نقاشی ها در سال 1894 در پاریس و متعاقباً در لندن، نیویورک، شیکاگو و دیگر مکانها به نمایش گذاشته شد، مورد تحسین منتقدین قرار گرفت و واکنشهای احساسی شدیدی، از جمله سکوتِ احترام و حتی گریۀ بینندگان را برانگیخت. موزه بروکلین در نیویورک، تمامی آثار مجموعه را در سال 1900 خریداری کرد. 

-  متن اصلی از Martina Koegan 

پ.ن. مسیحیان امروز آدینۀ نیک را جشن می گیرند. در اینجا بیشتر با مصلوب شدن مسیح و به تصویر کشیدن آن در هنر آشنا شوید.