نیلوفرهای آبی

 اوایل تابستان سال ۱۹۱۴ تا مرگ مونه در سال ۱۹۲۶، دوره‌ی فعالیت حرفه‌ای هنرمند را تشکیل می‌دهد. هرچند تصور می‌شود که مونه از سر ناکامی تعدادی بوم را - با چکمه، چاقو یا آتش- نابود کرده است، با این وجود به طور کلی ۲۰۰ نقاشی بزرگ از این دوره باقی مانده‌اند. اکثر این نقاشی‌ها مربوط به مجموعه‌ی نقاشی‌های نیلوفر آبی‌اند. 

نقاشی نیلوفرهای آبی که امروز معرفی می‌کنیم، نقاشی بزرگی است. مونه در هوای آزاد بر روی این نقاشی‌ها کار کرده بود؛ او توانست به کمک باغبان‌هایش آنها را [در فضای بیرون] قرار دهد. عکسی که در تابستان ۱۹۱۵ گرفته شده است، مونه را نشان می‌دهد که کنار برکه درحالی‌که بر چهارپایه‌ی بلندی نشسته و چتر بزرگی بر رویش سایه انداخته است، بر روی یکی از این آثار بزرگ کار می‌کند. 

ضربه‌قلم‌های تازه و فی‌البداهه‌ی نقاشی امروز و بررسی موشکافانه‌ی اثر، از جمله بعضی از ویژگی‌های ترکیب‌بندی نادر و تقریبا خودنمایانه، حاکی از آن است که مونه درحالی که سوژه رو به رویش بوده، شروع به خلق این نقاشی کرده است. او این نقاشی را با مسدودکردن انحنای برکه جلوی پایش، به شکل صفحه‌ای عمودی از رنگ آبی که ممکن است در ابتدا حاکی از سایه‌ی پل ژاپنی یا بخش کم‌عمق برکه بر آب باشد، آغاز کرده باشد، اما متعاقبا همراه با لبه‌ی منحنی، با ضربه‌قلم‌های منقطع سبز و زرد رورنگ کاری شده است؛ رنگ‌هایی که مشخصا کناره‌ی پوشیده از علف بخش کم‌عمق برکه را نشان می‌دهد. این عنصر پیش‌زمینه‌ای بسیار نادر و قوی در نقاشی‌های مونه از کناره‌های برکه است. غالبا این انعکاس تیره‌ی درختان معلق یا حاشیه‌ی گل‌های زنبق یا آگاپانتوس که در کناره‌ی برکه می‌رویند، پهنای برکه را بدون آنکه جلوی سطح آب روان را بگیرد، چارچوب‌بندی می‌کند. 

اگر دوست دارید اطلاعات بیشتری درباره‌ی آخرین سال‌های زندگی بسیار جالب و انتزاعی مونه کسب کنید، لطفا سری به دوره‌ی آموزشی بزرگ امپرسیونیست ما بزنید. : )

پ.ن. اینجا می‌توانید درک عمیق‌تری از دیدگاه کلود مونه پیدا کنید.