این تختهنگارهی بینظیر محراب که امروز ارائه میدهیم در اواسط دههی ۱۴۷۰ میلادی توسط دو برادر، آنتونیو و پیِرو دل پولایولو، برای کلیسای کوچک خانوادهی پوچّی در فلورانس نقاشی شدهبود. این اثر، بلندپروازترین نقاشی از پیِرو است که نقطهی عطفی در هنر رنسانس از نظر نمایش پیکرهای عضلانی در حال حرکت است. این دو هنرمند از این تختهنگاره با ابعاد بزرگ برای به رخ کشیدن استعداد خود در ژرفنمایی و ساختار هندسی استفاده کردهاند. پیکرهای یادبودی از سباستین و شکنجهگران وی، مثلث غولپیکری در پیشزمینه شکل میدهد؛ درحالیکه بازوان و پاهای تیراندازان مقابل گوشههای نقاشی قرار گرفتهاست. پشت آنها رودی پر پیچ و خم نگاهمان را به دوردست آبیرنگ جلب میکند.
این تختهنگارهی محراب، داستانی از اسطورهی طلایی (مجموعهای از قدیسنگاری نوشتهی جاکوبوس دا وراجینه که مورد مطالعهی بسیاری در اواخر قرون وسطی در اروپا بود) از سباستین مقدس را بازگو میکند که پس از آنکه به مسیحی بودنش پیبردند، او را به اعدام محکوم کردند. او را به تیرکی بستند و با تیرکمان مورد هدف قرار دادند. در اینجا، شش تیرانداز با سه ژست ساده قرار گرفتهاند، به عقب برگشتهاند و از زوایای مختلف دیده میشوند. این امر به ارائهی استحکام سهبعدی هر پیکر کمک میکند و [پیکرها] با یکدیگر فضای پیشزمینه را مشخص میکنند.
پ.ن. ژوئن ماه افتخار الجیبیتیکیوپلاس است. در مجلهی هنرروزانه توضیح میدهیم چرا سباستین مقدس مظهر همجنسگرایان شمرده میشود!
پ.ن۲. اگر قرارست از نگارخانهی ملی لندن بازدید کنید، ژورنالهای هنری دستساز ما را فراموش نکنید. ما آنها را به اوفیتزی بردیم و مانند ژورنال جادویی عمل کردند!