ونسان ون گوگ شیفتهی گندمزارهای انبوه بود که تا شمال اُوِر سور اوا، شهر کوچکی در شمال پاریس، گسترده میشد؛ جایی که دو ماه پایان عمرش را در آن سپری کرد. او چشماندازهای بسیاری از این گندمزارها را به تصویر کشیدهاست؛ از جمله این منظره با دروگری که گندمهای طلایی را درو میکند درحالیکه بافههای گندم در حال پسروی به سمت روستا و دامنهی تپهی آبی رنگ در دوردستاند. دروگر برای ون گوگ مفهوم استعاری انجیلی نیز داشت؛ مفهوم برداشت نهایی، زمانی که آدمیان مانند گندمهای رسیده درو میشوند. ون گوگ در نامهای به برادرش نوشت: «اما هیچ چیزی دربارهی مرگ غمانگیز نیست، مرگ در روشنایی روز میآید، با خورشید که همهچیز را در روشنایی خالص طلایی رنگ غرق میکند...این تصویری از مرگ به تعبیر کتاب طبیعت است.»
به این رنگها نگاه کنید! محسور کنندهاند!
پ.ن. ون گوگ دوستدار حقیقی طبیعت بود. طبیعت را در بسیاری از آثار بینظیرش پیدا میکنید. دربارهی آن بیشتر بخوانید. 3>
پ.ن۲. کاربران عزیز دیلیآرت، دهم ماه مه نسخهی جدید و زیبای دیلیآرت را منتشر خواهیم کرد! :) این نسخهی جدید، تغییر بزرگی را به همراه دارد و آن هم اشتراکی شدن برنامه است. یعنی اگر تا دهم مه نسخهی پیشرفتهی برنامه را خریداری نکنید، باید هزینهای ماهانه یا سالانه برای استفاده از آن بپردازید. پس اگر دکمهی "ارتقا به پیشرفته" را میبینید، با پرداخت هزینه یکباره، برای همیشه از نسخهی پیشرفته لذت ببرید! (اگر این دکمه را نمیبینید یعنی از قبل کاربر پیشرفته هستید.) :)